Εκοιμήθη η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Δημητρίου Νικησιάνης

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω τήν Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2020, τίς πρῶτες πρωινές ὧρες, ἡ ὁσιολογιωτάτη Ἡγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Δημητρίου Νικησιάνης, γερόντισσα Ταξιαρχία, μετά ἀπό πολυήμερη νοσηλεία στό Νοσοκομεῖο Καβάλας ἀπό κορωνοϊό. Ἡ μακαριστή Ἡγουμένη νοσηλεύτηκε ἀρχικά στήν εἰδική πτέρυγα covid-19 τοῦ Νοσοκομείου Καβάλας καί καθώς ἡ κατάστασή της ἐπιδεινώθηκε λόγω ὑποκείμενων νοσημάτων κρίθηκε ἀναγκαία ἡ εἰσαγωγή της στή ΜΕΘ.

Ἡ ἀείμνηστη Γερόντισσα Ταξιαρχία, κατά κόσμον Θεοφανώ Καλφοπούλου, γεννήθηκε στά Γιαννιτσά Πέλλας στίς 6 Ἰουνίου 1946 καί ἀνετράφη μετά τῶν τεσσάρων ἀδελφῶν της ἐν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου παρά τῶν εὐσεβῶν γονέων της. Μάλιστα ὁ πατέρας της ἐκάρη πλησίον της μοναχός καί ἐτάφη στό Μοναστήρι, ὅπου ἡ θυγατέρα του προίστατο. Τόν Ἰανουάριο τοῦ 1977, ἤδη πτυχιοῦχος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου, εἰσῆλθε στήν ὑπό ἀνέγερση Ἱερά Μονή Ἁγίου Δημητρίου Νικησιάνης καί στίς 26 Δεκεμβρίου 1986 ἔλαβε τό Ἀγγελικό Σχῆμα ἀπό τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως Εὐδόκιμο. Στίς 26 Ὀκτωβρίου τοῦ 2004 ἐχειροθετήθη Ἡγουμένη ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομο.

Ἡ μακαριστή Ἡγουμένη  ἦταν ἐκείνη, ἡ ὁποία χάρις στόν ἀξιοθαύμαστο δυναμισμό της, τήν εὐφυία της, τήν ἀκάματη δραστηριότητά της, τόν ἐνθουσιώδη χαρακτήρα της καί τό σπάνιο ἐπικοινωνιακό της χάρισμα, ἔκτισε τό μεγαλοπρεπές  μοναστήρι στήν κορυφή τῆς ὡραίας κωμοπόλεως Νικήσιανης εἰς τιμήν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, μέ Καθολικό περίλαμπρο καί  γύρω του οἰκοδομήματα γιά τή διαμονή τῶν μοναχῶν καί τῶν προσκυνητῶν    και ἡ ὁποία μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου  τό μετέτρεψε μέ ἀμέτρητους κόπους καί θυσίες καί μέ τήν βοήθεια εὐλαβῶν προσκυνητῶν σέ ἕνα πραγματικό κόσμημα στίς καταπράσινες πλαγιές τοῦ Παγγαίου Ὅρους. Ἔκτοτε καθημερινά καί ἰδίως ἑορτές καί πανηγύρεις, συγκέντρωνε πλήθη εὐσεβῶν χριστιανῶν προκειμένου νά ἐκκλησιασθοῦν καί νά ἀκούσουν τόν ἐποικοδομητικό της λόγο. Ἡ Μητρόπολη ἀξιοχρέως τῆς εἶχε ἐξασφαλίσει μόνιμο ἐφημέριο. Παροιμιώδης δέ ἦταν ἡ Ἀβραμιαία ὄντως φιλοξενία πού ἀπελάμβαναν ὅσοι εὐλαβεῖς ἀνηφόριζαν στό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Δημητρίου χάρις στήν ἀεικίνητη καί ἐξόχως δραστήρια καί ἱκανή  Ἡγουμένη. Ἕνα μάλιστα ἀπό τά ἔργα της, πού ἀνεξίτηλο θά μείνει στή μνήμη τῶν προσκυνητῶν τοῦ Μοναστηριοῦ, εἶναι ἡ διοργάνωση μέ δική της ἔμπνευση κατανυκτικῆς καί ἐπιβλητικῆς λιτανείας κάθε Μεγάλη Παρασκευή, ὅταν ὁ ἱερός Κλῆρος μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως ἀκολουθούμενος ἀπό πλήθη λαοῦ ἀνέβαινε ἐν πομπή, μεταφέροντας τόν Σταυρό καί τόν Ἐπιτάφιο συνοδεία μουσικῆς στόν λόφο τοῦ Γολγοθά, κείμενο ἀκριβῶς ἐπάνω ἀπό τό Μοναστήρι, καί ὅπου ἐψάλλετο στό ὕπαιθρο, σέ μαγευτική, ὡραία  ἀτμόσφαιρα, ἡ Ἀκολουθία τῆς Ἀποκαθήλωσης.

Δυστυχῶς λόγω τῆς γνωστῆς πανδημίας δέν θά τῆς ἀποδοθεῖ αὔριο ἡ ἀνάλογη καί πρέπουσα τελευταία τιμή στήν ἐξόδιο Ἀκολουθία της. Ὀφειλή κατά πάντα δίκαιη στό τεράστιο καί ἀξιέπαινο ἔργο της. Είθε νά τήν ἔχει πλουσιοπάροχη ἀπό τόν Δίκαιο καί μισθαποδότη Θεό.

Τῆς δούλης τοῦ Θεοῦ, Ταξιαρχίας μοναχῆς καί ἄξιας Καθηγουμένης ἄς εἶναι ἡ μνήμη  αἰωνία.!