Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Γυρνάμε τό χρόνο πίσω. Τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, τότε 13 Ἀπριλίου 2014, στίς 6 παρά τέταρτο – παρά δέκα τό ἀπόγευμα σέ ἕνα θάλαμο τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου Ἰωαννίνων, ὁ ἱερός ποιμήν τῆς κατά Ἰωάννινα Ἐκκλησίας Μητροπολίτης Θεόκλητος παρέδωσε τήν ψυχή του καί ταυτόχρονα τήν ποικίλη πνευματική εὐθύνη, πού εἶχε παραλάβει μέ τό μυστήριο τῆς χειροτονίας του, στόν Κύριό του καί Θεό του Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος καί τοῦ τήν εἶχε παραδώσει.
Τό θλιβερό γεγονός ἔγινε γνωστό στούς Γιαννιῶτες ἀπό τόν πένθιμο ἦχο τῆς καμπάνας τοῦ ἱεροῦ προσκυνηματικοῦ Ναοῦ τοῦ Νεομάρτυρα ἁγίου Γεωργίου στίς 6 ἀκριβῶς, γιατί λίγη ὥρα νωρίτερα ὁ πολύς Γέροντάς μας ἔκανε τή δική του θριαμβευτική εἴσοδο ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό. Ἐννοεῖται πώς καί τά τηλέφωνα εἶχαν πάρει «φωτιά», μεταδίδοντας τή θλιβερή εἴδηση.
Τά πνευματικά του παιδιά (κληρικοί) καί ὁ τότε Πρόεδρος τῆς Ε.Η.Μ. κ. Κώστας Π. Βλάχος περιμέναμε τό ἀρκετά ἰσχνό ἀπό τήν πολύχρονη ἀσθένεια σκήνωμά του στό ὑπόγειο τοῦ νοσοκομείου. Ἐκεῖ ὁ χαράσσων αὐτές τίς γραμμές, βαθύτατα συγκινημένος, τέλεσε Τρισάγιο. Πήραμε ὅλοι τήν εὐχή του, κατασπαζόμενοι τό δεξί του χέρι πού μᾶς χειροτόνησε (βλ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς Πράξ. Ὁμ. 14,3, PG 60, 116) καί φύγαμε, γιατί τό σκήνωμα ὁδηγήθηκε στό νεκροτομεῖο. Τήν ἑπομένη μέρα τό πρωΐ τά πνευματικά του παιδιά Ἀρχιμ. Δοσίθεος Σερεπίσος, Πρωτοπρ. Χρῆστος Ἀντώνης καί Πρωτοπρ. Εὐάγγελος Τσόγκας εὐπρέπισαν καί ἔντυσαν τό νεκρό τοῦ πνευματικοῦ τους πατέρα σῶμα μέ τά ἱερά ἄμφια πού φοροῦσε τήν Ἀνάσταση τό Πάσχα.
Γυρνάμε τό χρόνο πίσω καί θυμόμαστε τό θλιβερό γεγονός. Ἴσως αὐτά νά φαίνονται γιά μερικούς, κάπως προσωπικά, ἀδιάφορα ἤ ἀφελῆ. Καί, ὅμως, ὅλα αὐτά τά συναισθήματα ἔχουν πολλή καί μεγάλη σημασία στίς ἀνθρώπινες σχέσεις καί μάλιστα τῶν ἐκκλησιαστικῶν προσώπων πού πρέπει αὐτούς τούς ἐκκλησιαστικούς ἱστορικούς σταθμούς ἑνός προσώπου, μιᾶς πόλεως, μιᾶς Μητροπόλεως καί εὐρύτερα αὐτῆς, νά τούς θυμίζουν στούς ἐπιγενομένους.
Τήν ἑπομένη ἡμέρα, Μεγάλη Δευτέρα 14 Ἀπριλίου, ὁ ὑπογράφων μέ τό αὐτοκίνητο τῆς Μητροπόλεως πῆγε στό νοσοκομεῖο καί τή 12η μ. ἡ νεκροφόρος ξεκίνησε γιά τόν Μητροπολιτικό Ναό. Προηγοῦντο ἀστυνομικοί τῆς Ὁμάδας ΔΙΑΣ καί σέ κανένα φανάρι τῆς πόλεως δέν σταμάτησε ἡ πομπή.
Στό Μητροπολιτικό Ναό οἱ Μητροπολῖτες Δρυϊνουπόλεως κ. Ἀνδρέας καί ὁ ὑπογράφων τέλεσαν Τρισάγιο. Τότε ἄρχισε τό λαϊκό προσκύνημα πού κράτησε ὅλη τήν ὑπόλοιπη μέρα καί σταμάτησε στίς 3 τό πρωΐ. Αὐτό ἔγινε καί τή Μεγάλη Τρίτη ὅλη μέρα καί τή Μεγάλη Τετάρτη μέχρι τίς 2 μ.μ. Συγκινητική ἦταν ἡ παρουσία τῶν νέων.
Ὅλες οἱ ἱερές Ἀκολουθίες Προηγιασμένες κ.ἄ. γίνονταν κατά τήν τάξη τῆς Ἐκκλησίας μας μέχρι τήν ὥρα τῆς ἐξόδιας Ἀκολουθίας πού ἔγινε τή Μεγάλη Τετάρτη, ὥρα 3 μ.μ., στήν ὁποία προέστη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος καί ἔλαβαν μέρος 15 Μητροπολῖτες καί ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Μητροπολίτης, Μιλήτου Ἀπόστολος. Σύνολο 17 ἐκτός, βέβαια, ἀπό ἐκείνους πού ἔρχονταν, διάβαζαν Τρισάγιο καί ἔφευγαν λόγῳ ὑποχρεώσεων.
Παρών ἦταν ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μακαριστός πιά, Κάρολος Παπούλιας, ὁ ὁποῖος ὑποκλίθηκε ἐνώπιον τῆς σοροῦ καί κατέθεσε δάφνινο στεφάνι λέγοντας στό νεκρό φίλο του «σέ εὐχαριστώ πολύ γιά ὅσα ἔκανες γιά μένα». Ἤμουν παρών καί τόν ἄκουσα. Δάφνινο στεφάνι ἔστειλε καί ὁ τέως Βασιλιάς Κωνσταντῖνος.
Τή σορό ἀπό τό Μητροπολιτικό Ναό, διά τῆς ὁδοῦ Ἀνεξαρτησίας, ἕως τοῦ τάφου συνόδευσε ὁ ὑποφαινόμενος καί ὁ ἱερός Κλῆρος. Ἡ ταφή ἔγινε ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο δίπλα ἀπό τούς τάφους τοῦ Ἰωαννίνων Δημητρίου καί τοῦ Ἐπισκόπου Βελλᾶς Ἀθανασίου (Βοηθοῦ Ἐπισκόπου τοῦ Ἰωαννίνων Σπυρίδωνος) στόν αὔλειο χῶρο τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ἁγίου Νικολάου Κοπάνων.
Ὁ ὑπογράφων τέλεσε ὅλες τίς ἱερές Ἀκολουθίες – Θεῖες Λειτουργίες μέχρι τά ἐννιάμερα. Τή μέρα αὐτή λειτούργησε στόν ἅγιο Νικόλαο Κοπάνων, ὅπου καί ὁ τάφος του, τέλεσε Τρισάγιο ἐπ’ αὐτοῦ καί ἀμέσως ἀναχώρησε ὁριστικά ἀπό τά Γιάννινα. Ἄς ἔχουμε ὅλοι μας τήν εὐχή του καί νά μᾶς εὐλογεῖ ἀπό τόν οὐρανό. Τώρα στά δεκάχρονα ἀπό τῆς ἐκδημίας του τό Σάββατο 13 Ἀπριλίου, μέ τήν ἀφειδώλευτη ἀγάπη-ἄδεια τοῦ Ποιμενάρχη μας, λειτούργησα στήν Ἱερά Μονή ἁγίου Βησσαρίωνα (Δουσίκου) καί τέλεσα τό δεκαετές μνημόσυνο.
Καί μιά ἐξομολόγηση: Στήν ἀρχή τῆς λεγόμενης βουβῆς ἑβδομάδας τοῦ τηλεφώνησα καί τοῦ εἶπα, ἄν εἶχα τήν εὐλογία νά βοηθήσω μέχρι καί τή Μεγάλη Τρίτη τόν Θεσσαλιώτιδος Κύριλλο καί νά πήγαινα στά Γιάννινα τή Μεγάλη Τετάρτη ἀπόγευμα. Μοῦ ἀπάντησε, λέγοντας: Τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου θά εἶσαι ἐδῶ! Ἀλήθεια, ἄν πήγαινα τή Μεγάλη Τετάρτη τί θά εὕρισκα;
Τήν εὐχή Σου, Γέροντα.