Ἄλλη μιά φορά, ἡ λατρευτική καί κοινωνική ὀρθοδοξία τῆς Κυριακῆς, αὐτή ἡ σταθερή ἀπόκριση ἐκκλησιαστικῆς πιστότητας δόθηκε (καί) ἀπό τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα τοῦ Πολυκάστρου στόν κεντρικό Ἱερό Ναό Ἁγίας Τριάδος, ὡς εὐχαριστιακή ὁμολογία. Μέ τήν εὐκαιρία τοῦ πανηγυρικοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἔχει καθιερωθεῖ ἀπό τό 1992 καί μέχρι σήμερα. Ὅπως ἐπιτελεῖται σέ κάθε ἐνορία τῆς Μητροπόλεως (καί βεβαίως ὅπου λατρεύεται καί ὁμολογεῖται ὀρθοδόξως ὁ ἀληθινός Θεός), μέ τόν ἐκκλησιασμό, τήν κατηχητική μέθεξη τοῦ ἀποστολικοῦ καί εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος μέ τό θεῖο κήρυγμα, τή διαιώνια ἐκκλησιαστική ὑπακοή στή θεανθρώπινη ἐντολή τῆς λειτουργικῆς ἀναφορᾶς καί τή θεία κοινωνία.
Στή θεία λειτουργία καί τή λιτανευτική περιφορά τῶν ἱερῶν εἰκόνων (ἐντός τοῦ μεγαλοπρεποῦς Ναοῦ λόγῳ καιρικῶν συνθηκῶν) προεστώς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου κ. Δημήτριος. Ἐν μέσῳ ἱερομονάχων καί ἱερέων, ἀλλά καί τοῦ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος μέ πολλά παιδιά, νέους καί ὡριμοτέρους, ἐκ τῶν ὁποίων πολλοί μετέλαβαν τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Μετέχοντες στήν ἑόρτια αὐτή λειτουργική εὐφροσύνη ὁ δήμαρχος Παιονίας Κωνσταντίνος Σιωνίδης μέ στελέχη τῆς Δημοτικῆς Ἀρχῆς, ὁ διοικητής τῆς 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας ταξίαρχος Ἰωάννης Γκουτζουρέλας μέ ἀξιωματικούς καί στρατιῶτες, ὁ διοικητής τῆς Π.Υ. Γουμένισσας ὑποπύραρχος Χρῆστος Γκαντίδης, πρώην δήμαρχοι τοῦ Πολυκάστρου καί ἄλλοι ἐπώνυμοι τῶν ἀρχῶν, στήν ἐκκλησιαστική ὁμοψυχία τῶν κατά Χριστόν ἐπωνύμων. Ἀξιοσημείωτο ὅτι καί ὁ κ. Ταξίαρχος καί ἄλλοι ἀξιωματικοί σέ ὅλη τή θεία λειτουργία ἐβάσταζαν ἀπό μιάν ἱερή εἰκόνα, μιά ἐκφραστική συμβολική ὁμολογία τοῦ “πεποιθώς [πεποιθότες] ἐπί Κύριον”.
Ἀφορμώμενος καί ἀπό τήν ἔνταση τῶν ἡμερῶν, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπέμεινε στήν ἐμπειρική διάσταση τῆς πίστεώς μας πού μετέχεται καί παραδίδεται διά τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό γενιά καί γενιά. Ἀναφέρθηκε ἀναλογικά στή λαϊκή δυσφορία πού προκάλεσαν ἀλλαχοῦ ἐκτός Ἐλλάδος ἐπίσημες ὑποδείξεις γιά “ἀτομικά κουταλάκια” καί στή σταθερή ὁμολογιακή πιστότητα δι᾽ ὅλης τῆς Ἑλλάδος στό μυστήριο τῆς θεοποιοῦ καί ζωοποιοῦ κοινωνίας τοῦ Θεοῦ. Ἐπικαλέστηκε ἀναλογικά παραδείγματα ἀπό τή γείτονα Ἰταλία, ὅπου ἡ ἰδεολογοποίηση μιᾶς πίστεως χωρίς ἔρεισμα ἐμπειρικῆς θεολογίας ὤθησε ἀνθρώπους νά προσέλθουν στήν Ὀρθοδοξία. Μίλησε ὅμως μέ πόνο καί γιά τήν ἀντιρρητική μουσουλμάνων προσφύγων-μεταναστῶν πού εἰσέπραττε στήν Εἰδομένη τό 2016, οἱ ὁποῖοι μιλοῦσαν καταφρονητικά γιά τήν ἀντιθετική μεταξύ πίστεως καί παραδείγματος στό λαό μας. Καί τέλος ἀναφέρθηκε στό πρωτίστως κακουργηματικό ἀλλά καί πανεθνικό ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων, μέ τίς πολιτικές ἀλλοφροσύνης καί τίς ὁριακές ἐπιλογές ἔμπρακτης ἀπιστίας, πού τίς τελευταῖες δεκαετίες ἀποστέρησαν τήν πατρίδα μας ἀπό παιδιά καί νέους, ἀνθρώπους τῆς πιό φυσικῆς ἄμυνας στίς ἐξωτερικές πολιτικές πού βλέπουν τήν Ἑλλάδα σάν δειγματολόγιο ἀνασχεδιασμῶν τῶν διεθνῶν χαρτῶν καί πολιτικο-οικονομικῆς ἀνακατανομῆς.
Πρό τῆς λιτανείας τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τελέστηκε Δέηση γιά τήν ἐνίσχυση τῶν προασπιστῶν τῶν συνόρων μας καί γιά τή δοκιμασία τῆς νέας λοιμικῆς ἀπειλῆς πού προσβάλλει τίς ψυχικές ἀντοχές τοῦ λαοῦ μας. Ὁ Σεβασμιώτατος προανήγγειλε τήν τέλεση ἀγρυπνιῶν μέ τήν ψαλμώδηση τῶν Χαιρετισμῶν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὡς ἐκτενέστερη συλλογική δέηση ἐπικλήσεως τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ. Καί παρότρυνε τό ἐκκλησίασμα νά συμψάλει τό «Κύριε τῶν δυνάμεων μεθ᾽ ἡμῶν γενοῦ…».
Ἐπακολούθησε ἐντός τοῦ ναοῦ κατά τό ἰσχύον τυπικό ἡ λιτανεία τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελίου, τῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ τιμίου σταυροῦ μέ ἀπότμημα τιμίου ξύλου, ἱ. λειψάνου τοῦ ἁγίου Ραφαήλ καί ἄλλων εἰκόνων μέ τούς ἱερεῖς καί τούς χορούς τῶν ψαλτῶν, τοῦ λαοῦ συμψάλλοντος καί συναναφωνοῦντος τό “Πιστεύω” πού ἐκφωνοῦσε ὁ Σεβασμιώτατος.
Μετά τό πέρας τῆς θείας λειτουργίας ἡ ἐνορία δεξιώθηκε τό Σεβασμιώτατο, τούς κληρικούς, τούς “τά πρῶτα φέροντας” στήν τοπική μας κοινωνία καί τό ἐκκλησίασμα στό παρακείμενο ἐνοριακό κέντρο.
Συνημμένα παραθέτουμε [τήν εἰδική Δέηση γιά τήν περίσταση πού ἀνέπεμψε ὁ Σεβασμιώτατος στό Πολύκαστρο καί] τό ἐγκύκλιο Μήνυμά του πού ἀναγνώστηκε στίς λοιπές ἐνορίες τῆς Μητροπόλεως.
ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ η ΔΕΗΣΗ και το ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΜΗΝΥΜΑ του ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
ΔΕΗΣΙΣ ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
καί ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΩΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
καί ΕΙΡΗΝΑΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΗΜΩΝ
(λιτανεία Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, 08.03.2020, ποίημα †Μ.Γ.Αξ.Π.Δ)
ΨΑΛΤΑΙ: «Τήν ἄχραντον εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν, Ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστέ ὁ Θεός. Βουλήσει γάρ ηὐδόκησας σαρκί ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὕς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ. Ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· χαρᾶς ἐπλήρωσας τά πάντα, ὁ Σωτήρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τό σῶσαι τόν κόσμον …».
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου· δεόμεθά σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.
ΨΑΛΤΑΙ: Κύριε ἐλέησον (τρίς).
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν Δημητρίου καί πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος.
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης καί τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν· ὑπέρ τῆς εἰρηναίας καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου καί εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν.
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ἔθνους, πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας ἐν τῷ κράτει ἡμῶν· ὑπέρ τοῦ κατά ξηράν, θάλασσαν καί ἀέρα φιλοχρίστου ἡμῶν στρατοῦ, καί τῶν σωμάτων ἀσφαλείας τῆς πατρίδος ἡμῶν· ὑπέρ ἐνισχύσεως καί βοηθείας, κραταιώσεως καί διαμονῆς αὐτῶν· καί ὑπέρ τοῦ Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν ἀποτρέψαι καί διασκεδάσαι πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον.
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καί παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει καί τῇ Μητροπόλει ταύτῃ, τῶν συνευχομένων καί λιτανευόντων καί ἁπάντων τῶν ἐπιδεομένων τοῦ ἐλέους καί τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ.
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν τῶν ἐν ποικίλαις ἀσθενείαις καί λοιμοῖς καί θλίψεσι κινδυνευόντων καί ἀπεγνωσμένων, ὑπέρ ὑγείας, θείας βοηθείας, ἀποθεραπείας καί παρακλήσεως αὐτῶν τε, καί πάντων τῶν αὑτοῖς οἰκείων· ὑπέρ ὑγείας, θείας ἐπικουρίας καί προστασίας τῶν ἰατρῶν καί τῶν νοσηλευτῶν τῶν διακονούντων ταῖς χρείαις τοῦ λαοῦ· καί ὑπέρ ὑγείας καί εἰρηναίας καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῆς πατρίδος ἡμῶν.
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ λυτρωθῆναι ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀπειλῆς, καί ὑπέρ τοῦ ἵλεων, εὐμενῆ καί εὐδιάλλακτον γενέσθαι τόν ἀγαθόν καί φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἡμᾶς πρός Αὐτόν ἐν ὁλοκλήρῳ μετανοίᾳ καί οἰκτιρῆσαι ἡμᾶς.
ΙΕΡΕΥΣ: Ὅτι ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν…
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
ΨΑΛΤΑΙ: Κύριε, ἐλέησον.
Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΔΕΗΣΕΩΣ
ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ: Κύριε, ὁ Θεός ἡμῶν, ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καί τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν· ὁ τῶν χειμαζομένων λιμήν καί ῥύστης καί σωτήρ· ὁ μή ἐῶν ἡμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δυνάμεθα· ὁ ποιῶν σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν, τοῦ δύνασθαι ἡμᾶς ὑπενεγκεῖν· δεόμεθά σου ἐκτενῶς καί ἱκετεύομεν, ἐπιμέτρησον τήν πτωχείαν ἡμῶν τοῖς ἀμέτροις σου οἰκτιρμοῖς καί πλήρωσον ἡμᾶς τῶν χαρίτων τοῦ ἐλέους Σου. Πρόσδεξαι πάντας ἡμᾶς προσπίπτοντας καί προσκλαίοντας ἐν μετανοίᾳ τῇ φιλανθρωπίᾳ σου, ἐπί ταῖς θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις τόν λαόν σου.
Τήν ἀλαζονείαν καί τάς ἀπειλάς τῶν πολεμίων ἐγγύς ἐπιφερομένας καθορῶμεν· καί τούς ἀνθρώπους ἐπιτιθεμένους ἡμῖν, ὡς φυράματα τοῦ ἀλλοτρίου καί ζύμην κακίας, στένοντες βλέπομεν.
Πρός τάς ὠδῖνας τῆς φθορᾶς, διά τε τῶν πολυειδῶν στερήσεων καί τοῦ λοιμοῦ τῶν ἐπιδημιῶν, πικρίᾳ ψυχῆς συνεχόμεθα [πρβλ. Ἰώβ].
«Ἰδού παλαιστάς ἔθου τάς ἡμέρας ἡμῶν, καί ἡ ὑπόστασις ἡμῶν ὡς οὐθέν ἐνώπιόν σου· πλήν τά σύμπαντα ματαιότης, πᾶς ἄνθρωπος ζῶν» [ψλμ. ΛΗ΄/38]
«Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν σου, οὐδέ συνετηρήσαμεν, οὐδέ ἐποιήσαμεν καθώς ἐνετείλω ἡμῖν· ἀλλά μή παραδῷς ἡμᾶς εἰς τέλος ὁ τῶν πατέρων Θεός» (Μ. Κανών).
«Εὐδόκησον, Κύριε, τήν γῆν σου, κατάπαυσον πᾶσαν τήν ὀργήν σου, ἀπόστρεψον ἀπό ὀργῆς θυμοῦ σου. Ἐπίστρεψον ἡμᾶς, ὁ Θεός τῶν σωτηρίων ἡμῶν, καί ἀπόστρεψον τόν θυμόν σου ἀφ᾽ ἡμῶν. Μή εἰς τούς αἰῶνας ὀργισθῇς ἡμῖν; ἤ διατενεῖς τήν ὀργήν σου ἀπό γενεᾶς εἰς γενεάν;
»Ὁ Θεός, σύ ἐπιστρέψας ζωώσεις ἡμᾶς, καί ὁ λαός σου εὐφρανθήσεται ἐπί σοί. Δεῖξον ἡμῖν, Κύριε, τό ἔλεός σου, καί τό σωτήριόν σου δῴης ἡμῖν. Ἀκούσομαι τί λαλήσει ἐν ἐμοί Κύριος ὁ Θεός, ὅτι λαλήσει εἰρήνην ἐπί τόν λαόν αὐτοῦ, καί ἐπί τούς ὁσίους αὐτοῦ καί ἐπί τούς ἐπιστρέφοντας καρδίαν ἐπ᾽ αὐτόν» [ψλμ ΠΔ΄/84ος]
«Οὐ μὴ ἀποστῶμεν ἀπὸ σοῦ, ζωώσεις ἡμᾶς, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικαλεσόμεθα. Κύριε ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ἐπίστρεψον ἡμᾶς καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου, καὶ σωθησόμεθα» [ψλμ ΟΘ΄/79]
Διό καί δεόμεθά σου, ὁ Πατήρ τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεός πάσης παρακλήσεως. Ἀξίωσον ἡμᾶς πρός σέ ἐπιστρέψαι καί ἐλέησον τόν κόσμον σου καί ἡμᾶς.
Σόν γάρ ἐστι τό ἐλεεῖν καί σῴζειν ἡμᾶς ὁ Θεός ἡμῶν, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
ΨΑΛΤΑΙ: Ἀμήν.
Ποιμαντορικό μήνυμα γιά τήν ΚΥΡΙΑΚΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ἀδελφοί μου χριστιανοί,
σήμερα Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, γιορτάζουμε ὅλοι μας.
Ὅλοι μαζί ἐκφωνοῦμε τό “Πιστεύω”. Κι ἀπό φιλότιμο δείχνουμε τήν πρακτική ὄψη τῆς γιορτῆς. Αὐτή ἡ πρακτική πλευρά εἶναι: πρῶτον ἡ λιτανεία τῶν ἱερῶν εἰκόνων· καί δεύτερον ὁ ἐκκλησιασμός. Τό ζοῦμε καί τό νιώθουμε. Ὁ ἐκκλησιασμός μέ τή λιτανεία ὅλους ἐμᾶς μᾶς ἑνώνει μέ τό Χριστό, τήν Παναγία, τούς Ἁγίους. Γινόμαστε ὁλοζώντανες εἰκόνες τους.
Σέ ὅλες τίς ὀρθόδοξες ἐκκλησίες ψέλνουμε ἕνα τροπάριο γεμάτο νόημα γιά ὅλους μας: «Τήν ἅγια εἰκόνα σου προσκυνοῦμε, ἀγαθέ, καί ζητοῦμε συγχώρηση γιά τά πταίσματά μας, Χριστέ πού εἶσαι ὁ Θεός μας. Τό θέλησες καί ἀποφάσισες μέ ὅλη σου τή διάθεση νά σταυρωθεῖς σάν ἄνθρωπος, γιά νά ἐλευθερώσεις τά πλάσματά σου ἀπό τήν ὑποδούλωση τοῦ ἐχθροῦ. Γι᾽ αὐτό κι ἐμεῖς ἀπό εὐγνωμοσύνη τό διαλαλοῦμε· γέμισες ἀπό χαρά τά πάντα, Σωτήρα μας, μέ τό πού ἦρθες γιά νά σώσεις τόν κόσμο».
Ἀφοῦ ὁ Θεός ἔγινε ἀληθινός ἄνθρωπος, μποροῦμε νά Τόν εἰκονίζουμε καί νά Τόν προσκυνοῦμε. Ὁμολογοῦμε τήν ἐνανθρώπησή Του. Ὁμολογοῦμε τή θεότητα καί τήν ἀνθρωπινότητά Του. Ὁμολογοῦμε τό σκοπό τῆς ἐνανθρωπήσεως καί τῆς σταυρώσεώς Του, τήν ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τή δουλεία τοῦ ἐχθροῦ. Ὁμολογοῦμε πώς κι ἐμεῖς ἁμαρτάνουμε (στή σκέψη, στήν καρδιά, στήν πράξη) καί Τόν παρακαλοῦμε νά συγχωρήσει τά πταίσματά μας.
Μοναδικό! Ὁ Θεός νά γίνεται ἄνθρωπος καί νά μᾶς λυτρώνει! Ἄν ψάξω νά βρῶ τήν ἀλήθεια γιά τόν ἑαυτό μου, δέν θά τήν βρῶ πουθενά ἀλλοῦ. Μᾶς ἔπλασε καί μᾶς ἔσωσε Ἐκεῖνος. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι ὑποδεέστερα. Εἶναι γλυκερές αὐταπάτες, πού ξεγελοῦν τήν ὥρα μας, χωρίς νά ἀνανεώνουν τή ζωτικότητά μας. Μέ τέτοιου εἴδους αὐταπάτες μᾶς ξεγελάει ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς κοσμικῆς μας συμμετοχῆς, ὅπου γυρεύουμε τό νόημά μας (μέχρι πού κλείνουμε τά μάτια μας καί ὅλοι διαπιστώσουμε ἀνώφελα τίς ψευδαισθήσεις μας).
Προτιμοῦμε τά ψευτίσματα, παρά τήν ἀλήθεια. Γινόμαστε πάλι δοῦλοι στόν ἐχθρό, πού μᾶς ἀποπλανᾶ. Ὁ κόσμος σήμερα ὑπνώττει νωχελικά καί ἀδιαφορεῖ γιά τό πιό σπουδαῖο πράγμα: ὅτι ὁ Χριστός δέν ἐνδιαφέρεται γιά τόν ἑαυτό Του, ἀλλά γιά μᾶς· ὅτι ὁ Χριστός ἐκτός ἀπό τέλειος Θεός εἶναι καί τέλειος ἄνθρωπος· ὅτι ὁ Χριστός τά ἔδωσε ὅλα γιά μᾶς, κι ἐμεῖς δέν θέλουμε νά λάβουμε τίποτε ἀπό τό Χριστό· ὅτι ἀπό τήν πλευρά Του «δέν ὑπάρχει κανένα χάσμα ἀνάμεσά μας», ἐμεῖς φτιάχνουμε καθημερινά ἀποστάσεις ἀπό Κεῖνον!
Εἶναι ἕνα εἶδος ἀποδόμησης, πού ἀπηχεῖται παντοῦ. Ὅπως ἔλεγε ὁ Ντοστογιέφσκυ:“ὁ καθένας εἶναι ἔνοχος γιά ὅλα καί ἀπέναντι σέ ὅλους”. Στό βαθμό πού δέν καταφάσκουμε τό Θεό, μεταδίδουμε γύρω μας τό χειρότερο ἰό, νά ζοῦμε δίχως τό Θεό. Αὐτό εἰσπράττουν οἱ ἄλλοι ἀπό μᾶς, καί ἔτσι φθείρεται ὅλη ἡ κοινωνία γύρω μας. Χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε, περνοῦμε στά μνημόνια τοῦ ἀντιδίκου.
Ξεχάσαμε τό διάλογο τῆς προσευχῆς, τόν ἡρωισμό τῆς καθαρῆς ζωῆς, τή λεβεντιά τῆς νηστείας, τήν ἐλευθερία τῆς ἀρετῆς καί τῆς τόλμης, τήν ἕνωση μέ τό σταυρωμένο καί ἀναστημένο Θεό στή θεία λειτουργία, τό φιλότιμο τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς φιλοθεΐας. Γιά ὅλα τρέχουμε, μόνο γιά τό Θεό δέν μᾶς νοιάζει, καί γιά τό συνάνθρωπο. Ἄν εἶχε τά δικά μας μυαλά ὁ ἅγιος Παΐσιος, δέν θά γλύκαινε οὔτε θά γιάτρευε τά βάσανα τοῦ κόσμου. Τό ἴδιο κι ὅλοι οἱ Ἅγιοι, πού ἔμοιασαν τό Χριστό στή σταυρωμένη κι ἀναστημένη ζωή Του.
Καιρός νά ἐγερθοῦμε ἀπό τό λήθαργο μιᾶς ζωῆς διασκεδάσιμης, πού ὅμως εἶναι ἄδεια ἀπό Θεό, ἄδεια κι ἀπό ἀληθινή ἀνθρωπιά. Πῶς θά μάθουμε τό λεξιλόγιο τῆς προσευχῆς, τήν τελευταία ὥρα; Θά ἀναζητοῦμε ὁδηγίες στό διαδίκτυο καί δέν θά βρίσκουμε, διότι ἡ προσευχή δέν εἶναι ὑπόθεση ἐξωτερικῶν ὁδηγιῶν, ἀλλά ἑτοιμασία καί λαχτάρα καρδιᾶς.
Σήμερα λιτανεύουμε τίς εἰκόνες, γιά νά ξυπνήσουμε καί νά βάλουμε πρότυπα ζωῆς τό Σωτήρα μας Θεό, τήν Παναγία καί τούς Ἁγίους. Γι᾽ αὐτό ἔχουμε ἁγιογραφημένους τούς ναούς. Γιά νά μᾶς δείχνουν τή δική τους ἄμεση καθημερινή ἐγγύτητα καί τίς δικές μας ἀποστάσεις ἀποξένωσης.
Ἀπό τή σημερινή λιτανεία, ἄς τό πάρουμε ἀπόφαση. Μᾶς περιμένουν οἱ Χαιρετισμοί κάθε Παρασκευῆς, οἱ Λειτουργίες κάθε Κυριακῆς, οἱ Προηγιασμένες τῆς ἑβδομάδος. Ἄς ρυθμίσουμε ἐπιτέλους τήν καρδιά μας, μέ αὐτή τήν πρωινή καί βραδινή πορεία στή βίωση τοῦ μυστηρίου τοῦ Χριστοῦ. Καλή ἀρχή σέ ὅλους.
Εὐχέτης ὅλων σας
Ὁ Μητροπολίτης σας
†Ὁ Γουμενίσσης, Γεφύρας, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος