Ἐπέτειος ἐκλογῆς καί χειροτονίας τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου

Ἡ ἑορτή τοῦ Προφήτη Ἠλία εἶναι μιά λαμπρή ἡμέρα γιά τήν Ναύπακτο, καθώς πανηγυρίζει τό Ἐξωκκλήσι του στήν κορυφή τοῦ Κάστρου τῆς πόλεως τῆς Ναυπάκτου καί συγχρόνως εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς ἐκλογῆς καί χειροτονίας τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. Ἱεροθέου (19 καί 20 Ἰουλίου 1995 ἀντίστοιχα), ὁ ὁποῖος συμπλήρωσε ἐφέτος 26 χρόνια ἀρχιερατείας.

Τό ἀπόγευμα τῆς παραμονῆς τελέσθηκε πανηγυρικός ἑσπερινός μέ ἀρτοκλασία.

Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνέλυσε τήν φράση τοῦ ἀπολυτικίου τοῦ Προφήτη Ἠλία «νόσους ἀποδιώκει καί λεπρούς καθαρίζει». Ἀνέλυσε τί εἶναι ἡ ἀσθένεια τῆς λέπρας, τί προβλήματα προκαλοῦσε στούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν αἰώνων καί διάβασε τήν γλαφυρή περιγραφή τήν ὁποία κάνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τόν 4ο αἰώνα γιά τήν δεινή κατάσταση τῶν λεπρῶν πού τούς ἐξεδίωκαν ἀπό τίς κοινωνίες γιά νά μή μολύνουν τούς ἄλλους.

Γράφει μεταξύ τῶν ἄλλων: εἶναι «ἄνθρωποι νεκροί, ἐνῶ εἶναι ζωντανοί, ἀνάπηροι κατά τά περισσότερα μέλη τοῦ σώματος, … ἄνθρωποι κατάμονοι, οἱ ὁποῖοι λυποῦνται καί ταυτοχρόνως μισοῦν τούς ἑαυτούς τους …».

Ἐπίσης, γιά τήν φρικτή κατάσταση τῶν λεπρῶν ἀνέφερε τίς διηγήσεις τοῦ ἄγγλου ἰατροῦ Πώλ Μπράντ, ὁ ὁποῖος ἐργάσθηκε ὡς ἰατρός καί ἱεραπόστολος στήν Ἰνδία μεταξύ τῶν λεπρῶν καί εἶναι πρωτοπόρος ἐπιστήμονας στήν θεραπεία τῆς λέπρας.

Ὑπογράμμισε ὅτι ὁ Χριστός θεράπευσε μερικούς λεπρούς, ἀνάλογα μέ τήν πίστη τους, ὅπως τό ἴδιο κάνουν καί οἱ Ἅγιοι μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τήν ἀσθένεια τῆς λέπρας ἡ ὁποία μάστιζε τήν ἀνθρωπότητα μέχρι τόν 19ο αἰώνα, ὁ Θεός φώτισε τούς ἐπιστήμονες νά τήν θεραπεύσουν. Καί συγκεκριμένα ἀνέφερε τόν Νορβηγό ἐπιστήμονα Χάνσεν, ὁ ὁποῖος τό 1873 ἀνακάλυψε τό μυκοβακτήριο, τό ὁποῖο προκαλεῖ τήν ἀσθένεια τῆς λέπρας καί ἔτσι βρέθηκαν τά φάρμακα καί τό ἐμβόλιο τῆς φυματιώσεως πού βοηθᾶ στήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀσθενείας. Τό ἴδιο γίνεται καί μέ τίς ἄλλες ἀσθένειες.

Ὁπότε στήν περίπτωση αὐτή φαίνεται ὁ συνδυασμός τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιστήμης, ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ θεραπεία συγκεκριμένων ἀσθενῶν πού γίνεται μέ θαύματα καί ἄλλο ἡ ἀντιμετώπιση καί θεραπεία τῆς ἴδιας τῆς ἀσθένειας ἡ ὁποία βασανίζει πληθώρα ἀνθρώπων πού γίνεται ἀπό τούς ἰατρούς ἐπιστήμονες μέ τήν φώτιση τοῦ Θεοῦ. Δέν πρέπει νά γίνονται συγχύσεις γύρω ἀπό αὐτά τά δύο διαφορετικά θέματα.

Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε τήν χαρά του γιά τήν ἐξέλιξη τῆς ὑγείας τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου π. Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος βοηθήθηκε καί ἀπό τούς ἐπιστήμονες καί ἀπό τήν προσευχή ὅσων τόν ἀγαποῦν. Αὐτό εἶναι ἕνα ἐκφραστικό παράδειγμα πού δείχνει τό πῶς συνδέεται ἡ προσευχή τῶν πιστῶν μέ τήν ἐπιστημονική γνώση τῶν ἰατρῶν.

Ὑπεγράμμισε ὅτι σήμερα ὑπάρχει μεγάλη σύγχυση γύρω ἀπό τά θέματα αὐτά καί δυστυχῶς μαζί μέ τόν κορωνοϊό ἐμφανίσθηκε καί ὁ παρανοϊός!

Τήν κυριώνυμο ἡμέρα ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέλυσε τήν σχέση μεταξύ τοῦ Προφήτη Ἠλία καί τοῦ Ἐλισσαίου, πού τοῦ ἔδωσε τήν μηλωτή του, μέ τήν ὁποία ἔκανε θαύματα, καί παρουσιάζοντας τήν ἀνάλυση πού ἔκανε ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἐπισήμανε τήν πνευματική κληρονομιά πού μεταβιβάζεται ἀπό τόν πνευματικό πατέρα στά πνευματικά παιδιά.

Ἀνέφερε τό πῶς κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή βιώνεται τό μυστήριο πού ὁ νοῦς ἑνώνεται μέ τόν ὑπερούσιο λόγο μέ τήν ἁπλή καί ἀδιαίρετη θεωρία καί πῶς ὁ θεόπτης ἅγιος μεταβιβάζει αὐτήν τήν πνευματική γνώση στά πνευματικά του παιδιά, ὅπως στήν προκειμένη περίπτωση ἔγινε μεταξύ τοῦ προφήτη Ἠλία καί τοῦ Ἐλισσαίου, στόν ὁποῖο ἄφησε τήν μηλωτή του.

Ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής:

«Καί αὐτό τό φανερώνει ὁ μέγας Ἠλίας, ὑποδηλώνοντας μέ ἐκεῖνα πού ἔκανε συμβολικά. Κατά τήν ἁρπαγή του δηλαδή στόν οὐρανό, ἔδωσε στόν Ἐλισσαῖο τήν μηλωτή, πού σημαίνει τήν νέκρωση τῆς σάρκας, ὅπου θεμελιώνεται ἡ μεγαλοπρέπεια τῆς ἠθικῆς κοσμιότητος, γιά νά ἔχη ἔτσι ὁ μαθητής σύμμαχο τό Πνεῦμα, ἐναντίον κάθε ἐχθρικῆς δυνάμεως καί νά πλήξη τήν ἄστατη καί ρευστή φύση, τῆς ὁποίας τύπος ἦταν ὁ Ἰορδάνης, ὥστε νά μήν ἐμποδιστῆ βυθιζόμενος στήν θαλερότητα καί ὀλισθηρότητα τῆς προσκολλήσεως στά ὑλικά, καί νά περάση στήν ἁγία γῆ».

Βρῆκε τήν εὐκαιρία νά τονίση τί εἶναι ἡ ζωντανή παράδοση στήν Ἐκκλησία, πῶς μεταβιβάζεται καί κληροδοτεῖται ἀπό γενιά σέ γενιά, τί εἶναι ἡ ὑπακοή ὡς ζωή μετάδοσης τῆς παραδόσεως καί κυρίως τόνισε ὅτι οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ λῆπτες, οἱ φύλακες καί οἱ μεταδότες τῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας. Μέσα στά πλαίσια αὐτά πρέπει νά ἐντάξουμε τήν ἐκκλησιαστική ζωή καί τό ἀληθινό νόημα τῆς ὑπακοῆς, γιατί διαφορετικά διαστρέφεται ὅλο αὐτό τό μυστήριο τῆς ὑπακοῆς.

Ἀναφέρθηκε στήν συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος στούς δικούς του διδασκάλους καί πνευματικούς πατέρες πού τοῦ ἔδωσαν τήν παρακαταθήκη τῆς πίστεως, δηλαδή τούς ἁγίους Καλλίνικο Μητροπολίτη Ἐδέσσης καί Σωφρόνιο τόν θεολόγο καί ἡσυχαστή ἱδρυτή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας καί ἄλλους ἁγίους Ἁγιορεῖτες πατέρες.

Προέτρεψε δε τούς Χριστιανούς νά ἀκολουθοῦν τούς πραγματικούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι λῆπτες, φορεῖς καί μεταδότες τῆς παράδοσης, καί ὄχι ἐμπαθεῖς καί αὐτονομημένους ἀνθρώπους πού τούς ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια.

Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος μνημόνευσε μέ αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης τούς γονεῖς του, ὅλους ὅσοι τόν εὐεργέτησαν, τούς τρεῖς Ἀρχιεπισκόπους Σεραφείμ, Χριστόδουλο καί Ἱερώνυμο μέ τούς ὁποίους συνεργάσθηκε καί συνετέλεσαν στήν ἐκλογή του, τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἰωαννίνων Θεόκλητο, ὁ ὁποῖος προεξῆρχε τῆς χειροτονίας του εἰς Ἐπίσκοπο, τόν μακαριστό Μητροπολίτη Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Θεόκλητο, πού ἦταν τοποτηρητής τῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί τοῦ ἔδειξε ἰδιαίτερη ἀγάπη, καί τόν μακαριστό Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως καί Κονίτσης Σεβαστιανό, πού ἦταν πνευματικός του πατέρας κατά τά μαθητικά καί φοιτητικά του χρόνια, τόν ὁποῖο μάλιστα ἀπεκάλεσε «πνευματικό τῆς καρδιᾶς του». Τέλος εὐχαρίστησε τούς συνεργάτες του καί τό ποίμνιό του.

Ἰδιαίτερη ἀναφορά ἔκανε στίς δύο εἰκόνες τοῦ τέμπλου, ἤτοι τῆς Παναγίας καί τοῦ Προφήτη Ἠλία, οἱ ὁποῖες ἁγιογραφήθηκαν τό 1918 ἀπό τόν Γέροντα Δανιήλ τόν Κατουνακιώτη, πού προσφάτως τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τόν ἐνέταξε στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀρκετοί ἦταν καί ἐφέτος οἱ προσκυνητές τοῦ Προφήτη Ἠλία, παρά τήν συνεχιζόμενη δυσκολία, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Βουλευτής τοῦ Νομοῦ Δημήτριος Κωνσταντόπουλος, ὁ Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Βασίλειος Γκίζας, μέ Ἀντιδημάρχους καί Δημοτικούς Συμβούλους, κ.ἄ.

Τό Ἐκκλησάκι τοῦ Προφήτη Ἠλία βρίσκεται «ὡς διαμαντόπετρα στό δακτυλίδι τοῦ Κάστρου τῆς Ναυπάκτου», τό ὁποῖο ἐπεκτείνεται μέ τούς βραχίονές του καί τά πέντα διαζώματα μέχρι τό λιμάνι, καθιστώντας τό κέντρο τῆς Ναυπάκτου μιά καστροπολιτεία. Τό Ἐκκλησάκι εἶναι κτισμένο στά ἐρείπια ἀρχαίας παλαιοχριστιανικῆς τρίκλιτης βασιλικῆς πού τελευταῖα ἀνακαλύφθηκε. Βρίσκεται μέσα στό θαυμάσιο τοπίο καί τό πευκόδασος καί εἶναι προσβάσιμο μόνο μέ πεζοπορεία, καί αὐτό δίνει τήν αἴσθηση τοῦ προσκυνήματος σέ τόπο ἱερό. Εἶναι ἰδιαιτέρως ἀγαπητό στούς Ναυπάκτιους, μάλιστα στούς ἀποδήμους, ἀφοῦ συνδέεται μέ τίς ἡμέρες τοῦ παραθερισμοῦ τους στήν πατρίδα. Μάλιστα ὁ Σύνδεσμος Ναυπακτίων Ἀθηνῶν κάθε χρόνο προσφέρει τήν ἀρτοκλασία ὑπέρ ὑγείας τῶν μελῶν τήν ἡμέρα αὐτή τοῦ Προφήτη Ἠλία στό Κάστρο τῆς Ναυπάκτου.

Μπορεῖτε νά δεῖτε φωτογραφίες τοῦ Ἑσπερινοῦ ΕΔΩ

Μπορεῖτε νά δεῖτε φωτογραφίες τῆς θείας Λειτουργίας ΕΔΩ