Την Τρίτη 13 Νοεμβρίου το βράδυ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Αγρυπνία που τελέστηκε στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της Αγίας Οικογενείας αυτού.
Κατά την διάρκεια της Ιεράς Αγρυπνίας τέθηκε σε προσκύνηση το ιερό λείψανο του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά που αποθησαυρίζεται στην Iερά Mονή.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Σύ τήν καρδίαν καλῶς … καθαρθείς, τοῦΠνεύματος ἐχρημάτισας τέμενος».
Αὐτός στόν ὁποῖο ἀναφέρονται οἱ στίχοι τοῦ κανόνος πού προέταξα δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἑορταζόμενο καί τιμώμενο μέγα ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ἕναν ἀπό τούς προστάτες τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς, στήν ὁποία χάριτι Θεοῦ θησαυρίζεται μικρό τμῆμα τοῦ χαριτοβρύτου καί θαυματουργοῦ λειψάνου του, ἀλλά καί τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, καθώς ὁ κορυφαῖος αὐτός ἱεράρχης καί θεολόγος, ὁ σπουδαῖος ἀσκητής καί μύστης τοῦ ἀκτίστου φωτός, ἁγίασε μέ τήν παρουσία του, τόσο τή δική του ὅσο καί τῶν ἀδελφῶν του, καί τήν ἄσκησή του τήν περιοχή μας.
Ἀλλά καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔγραψε τούς στίχους αὐτούς γιά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, δέν εἶναι κάποιος τυχαῖος. Εἶναι ὁ φίλος καί συνασκητής του, ἕνας ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος τόν γνώριζε πολύ καλά καί ἔζησε καί ἀγωνίσθηκε μαζί του ὑπέρ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Εἶναι ὁ ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος πρῶτος τίμησε τόν ἅγιο Γρηγόριο ὡς ἅγιο καί ἀνέγραψε τό ὄνομά του στίς ἁγιολογικές δέλτους τῆς κατ᾽Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ Συνοδικό Τόμο.
Ἀλλά οἱστίχοι αὐτοί δέν ἀποτελοῦν μόνο ἐγκώμιο στόν τιμώμενο ἅγιο ἱεράρχη, ἀποτελοῦν καί ἕνα δίδαγμα ζωῆς γιά ὅλους ἐμᾶς πού ἑορτάζουμε τή μνήμη του, ἀποτελοῦν μία ἱερά παρακαταθήκη ἑνός ἁγίου, ὁὁποῖος ἀξιώθηκε νά φθάσει στή θέα τοῦἀκτίστου φωτός καί στή θέωση.
«Σύ τήν καρδίαν καλῶς … καθαρθείς, τοῦΠνεύματος ἐχρημάτισας τέμενος». Ἀφοῦκαθάρισες, λέγει ὁἅγιος Φιλόθεος ἀπευθυνόμενος στόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, καλῶς τήν καρδία σου, ἔγινες ναός τοῦἁγίου Πνεύματος.
Αὐτή εἶναι ἡἱερά παρακαταθήκη τοῦἑορταζομένου ἁγίου. Ἡκάθαρση τῆς καρδίας, ἡὁποία εἶναι ἡἀναγκαία καί ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά νά γίνει ὁἄνθρωπος ναός τοῦἁγίου Πνεύματος.
Συχνά ὑποτιμοῦμε τήν ἀξία καί τήν ἀναγκαιότητα τῆς καθάρσεως. Ἔχουμε συμβιβασθεῖμέ τήν ἁμαρτωλότητα τῆς ἀνθρωπίνης μας φύσεως. Ἔχουμε συμφιλιωθεῖμέ τίς πτώσεις τῆς καθημερινότητός μας. Ἔχουμε ἀμβλύνει τό αἰσθητήριο τῆς συνειδήσεώς μας ἐξαιτίας καί ὅσων βλέπουμε γύρω μας, στόν κόσμο, ὅπου ἐπλεόνασε ἡἁμαρτία, καί συγκρίνουμε τόν ἑαυτό μας ὄχι μέ τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, πού βίωσαν σέ τέλειο βαθμό τήν ἐν Χριστῷζωή, ἀλλά μέ τόν κόσμο, καί ἔτσι αὐτοδικαιωνόμεθα.
Ἤπάλι νομίζουμεὅτι ἀρκεῖμία ἐπιφανειακή κάθαρση τῆς ψυχῆς μας, μία τυπική συμμετοχή μας στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, μία συμβατικήἐξαγόρευση κάποιων ἁμαρτιῶν μας, καί ἀποφεύγουμε νά ἐρευνοῦμε καί νά ἀποκαλύπτουμε τά μύχια τῆς ψυχῆς μας, «τά ἄδηλα καί τά κρύφια», καί νά τά καθαρίσουμε μέ τήν ἐξομολόγηση, καί κυρίως μέ τή μετάνοια καί τόν ἀγώνα μας νά διατηροῦμε τήν ψυχή μας ἀληθινά καθαρή.
Ἔτσι πείθουμε συχνά τόν ἑαυτό μας ὅτι ἀρκεῖαὐτή ἡἐπιφανειακή κάθαρση καί μποροῦμε νά οἰκοδομήσουμε πλέον στήν ψυχή μας τόν ναό τοῦΘεοῦ, ἐφησυχάζοντας ὅτι ζοῦμε τήν ἐν Χριστῷζωή, ἐφόσον ἐκκλησιαζόμεθα, προσευχόμεθα καί μετέχουμε στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Ὅλα αὐτά μπορεῖνά εἶναι καλά καί χρήσιμα καί ὠφέλιμα καί πρέπει νά τά κάνουμε, ἀλλά μέ αὐτά μόνο οἰκοδομοῦμε τόν ναό τοῦἁγίου Πνεύματος στήν ψυχή μας ἐπάνω σέ ἐπισφαλῆθεμέλια, ἐφόσον δέν ἀγωνιζόμεθα γιά τήν πραγματική κάθαρση τῆς ὑπάρξεώς μας.
Βεβαίως ἡἀπόλυτη κάθαρση εἶναι στόχος πού δέν ἐπιτυγχάνεται εὔκολα καί ἀπαιτεῖδιά βίου προσπάθεια καί ἀγώνα, ὅμως τό ἔλεος τοῦΘεοῦἀναπληρώνει τά ἐλλείποντα γιά ἐκείνους, οἱὁποῖοι ἐπιδιώκουν συνειδητά τήν κάθαρση τῆς καρδίας τους καί δέν ἀδιαφοροῦν, νομίζοντας ὅτι μποροῦν νά παραπλανήσουν μαζί μέ τόν ἑαυτό τους καί τόν Θεό.
Γι᾽αὐτό, ἐάν θέλουμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς ναός τοῦἁγίου Πνεύματος, καί νά ἀπολαύσουμε αὐτό τό προνόμιο πού ἔχει δώσει ὁΘεός σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, οἱὁποῖοι θά θελήσουν νά τό ἀξιοποιήσουν καί νά τό ζήσουν, καί τό ὁποῖο ἀποτελεῖτήν οὐσία τῆς ἐν Χριστῷζωῆς, ἄς ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο τῆς καθάρσεως τῆς καρδίας μας πού ὑποδεικνύει ἡἘκκλησία μας καί τόν ὁποῖο βάδισε καί ὁἑορταζόμενος καί τιμώμενος ἅγιος Γρηγόριος ὁΠαλαμᾶς.
Καί αὐτός διέρχεται πρωτίστως ἀπό τή θέλησή μας νά καθάρουμε τόν ἑαυτό μας, ἀκόμη καί ἄν πᾶμε κόντρα σέ συνήθειες καί σέ ἀδυναμίες πού μᾶς εὐχαριστοῦν.
Καί ἀκόμηἀπό τήν ἀποφασιστικότητά μας νά ἐρευνήσουμε καί νά ἐξετάσουμε συστηματικά τήν ψυχή μας καί νά μήν κρύψουμε τίποτε ἀπό ὅλα ὅσα θά ἀνακαλύψουμε, ἀλλά νά μετανοήσουμε γι᾽αὐτά εἰλικρινῶς ἐνώπιον τοῦΘεοῦκαί νά τοῦζητήσουμε τήν ἄφεση καί τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό αὐτά.
Καί τέλος περιλαμβάνει τήν ἐπίκληση τῆς βοηθείας τοῦΘεοῦγιά νά μᾶς φωτίσει τό σκότος, ὅπως προσευχόταν καί τό ζητοῦμε ὁἅγιος Γρηγόριος, ὥστε νά δοῦμε τί ὑπάρχει μέσα μας, καθώς τό σκοτάδι, πού δημιουργεῖἡπονηρία τοῦδιαβόλου, δέν μᾶς ἀφήνει νά ἀνακαλύψουμε γιά νά μήν μπορέσουμε νά καθάρουμε τήν ψυχή μας.
Μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς ναός τοῦἁγίου Πνεύματος, ὅπως θέλει ὁΘεός γιά τόν καθένα μας.
Καί εὔχομαι πατρικά ὁΘεός διά πρεσβειῶν τοῦἁγίου Γρηγορίου τοῦΠαλαμᾶ, νά μᾶς ἀξιώσει αὐτῆς τῆς καθάρσεως, ὥστε νά μπορέσουμε νά δοῦμε καί ἐμεῖς τό πρόσωπό του, διότι «οἱκαθαροί τῇκαρδίᾳτόν Θεόν ὄψονται», τόν ὁποῖο καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς βλέπει πρόσωπο πρός πρόσωπο, εὐφραινόμενος αἰωνίως στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.