O Tυφλός της Ιεριχώ

1. Λίγα λόγια θά σᾶς πῶ, ἀδελφοί χριστιανοί, πάνω στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή καί παρακαλῶ νά τά ἀκούσετε. Τό Εὐαγγέλιο μᾶς εἶπε σήμερα γιά τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ στήν Ἱεριχώ. Τό θαῦμα αὐτό εἶναι πολύ σπουδαῖο στό περιεχόμενό του, γι᾽ αὐτό τό ἀναφέρουν καί ἄλλοι δύο Εὐαγγελιστές, ὁ Ματθαῖος καί ὁ Μᾶρκος, μέ τήν διαφορά ὅτι ὁ Ματθαῖος ὁμιλεῖ γιά δύο τυφλούς καί ὄχι γιά ἕνα. Ἀλλά δέν πρόκειται γιά διαφορά. Δύο πραγματικά ἦταν οἱ τυφλοί τῆς Ἱεριχώ πού θεραπεύτηκαν. Γιά νά νοήσουμε τό θέμα, δεχόμαστε τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου, ὅτι ὅταν μπῆκε ὁ Χριστός στήν Ἱεριχώ, θεράπευσε τόν ἕνα τυφλό, πού ἡ θεραπεία του ἦταν ἡ πιό σημαντική. Καί ὅταν ἔβγαινε ἀπό τήν πόλη θεράπευσε καί τόν δεύτερο, τόν ἄλλο τυφλό. Ἀλλά ὑπάρχει καί ἡ ἄλλη ἑρμηνεία τοῦ Εὐσεβίου, ὅτι ὑπῆρχαν δύο πόλεις Ἱεριχώ, ἡ παλαιά καί ἡ νέα πόλη. Ὁ ἕνας τυφλός θεραπεύθηκε στήν μία πόλη καί ὁ ἄλλος στήν ἄλλη καί ἔτσι λέγεται περί δύο τυφλῶν στήν ἴδια πόλη.
2. Ὁ τυφλός γιά τόν ὁποῖο μᾶς ὁμίλησε ἡ περικοπή μας δέν ἦταν μόνο τυφλός, ἀλλά ἦταν καί πτωχός. Γι᾽ αὐτό καί ζητιάνευε. «Ἐκάθητο παρά τήν ὁδόν προσαιτῶν», λέγει τό κείμενο. Ἄκουσε δέ, ἐκεῖ πού καθόταν, θόρυβο τοῦ λαοῦ πού περνοῦσε καί ἐρώτησε τί εἶναι αὐτά πού ἄκουε. Καί τοῦ εἶπαν ὅτι περνᾶ ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Ἀλλά γιατί, ἀδελφοί, μαζί μέ τόν Χριστό τόσος πολύς κόσμος; Πλησίαζε ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα καί ὁ Χριστός πήγαινε πρός τά Ἱεροσόλυμα ἐρχόμενος ἀπό τήν Βηθανία, ὅπου εἶχε ἀναστήσει τόν Λάζαρο. Πρός τά Ἱεροσόλυμα ὅμως πάλι πήγαιναν γιά τό Πάσχα καί πολλοί προσκυνητές, καραβάνια προσκυνητῶν, καί συναντήθηκαν ὅλοι αὐτοί μέ τόν Ἰησοῦν πορευόμενον πρός τά Ἱεροσόλυμα. Γι᾽ αὐτό καί ὁ τυφλός πού ἄκουσε τόν πολύ θόρυβο ἐρώτησε, «τί εἴη ταῦτα;». Τί εἶναι αὐτός ὁ θόρυβος, πού ἀκούετε. Εἶδαν λοιπόν πολλοί, πάρα πολλοί τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ.
3. Ὅταν ὁ τυφλός ἄκουσε ὅτι στό πλῆθος τοῦ λαοῦ εἶναι καί ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος καί ὅτι περνάει ἀπό μπροστά του, «ἐβόησε». «Ἐβόησε», σημαίνει ὅτι ἔβγαλε μεγάλη φωνή, φωνή σάν σάλπιγγα. Καί τί εἶπε; Εἶπε καί παρεκάλεσε νά τόν κάνει καλά ὁ Χριστός, ἀλλά ὅπως τό εἶπε, ὅπως διατύπωσε τό αἴτημά του, εἶναι σάν νά ἔκανε ἕνα δυνατό κήρυγμα. Ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ εἶπαν γενικά ὅτι περνάει ἀπό ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, πού κατάγεται ἀπό τήν Ναζαρέτ, αὐτός τόν εἶπε, «Υἱό Δαβίδ». Ἐβόησε καί εἶπε, «Ἰησοῦ, Υἱέ Δαβίδ, ἐλέησόν με»! Μέ τήν ἔκφραση «Υἱέ Δαβίδ», χριστιανοί μου, ὁ τυφλός εἶπε τόν Ἰησοῦ «Μεσσία». Γιατί ἀπό τόν Δαβίδ θά καταγόταν ὁ Μεσσίας. Ὁ τίτλος δέ «Μεσσίας» εἶναι ἀκριβῶς αὐτό πού ἐμεῖς λέγουμε «Χριστός». Δηλαδή, ὁ τυφλός αὐτός τῆς Ἱεριχώ εἶπε στόν Ἰησοῦ αὐτή τήν προσευχή: «Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με». Εἶναι, χριστιανοί μου, ἡ προσευχή πού ἀπό πολλά σημεῖα τῆς Καινῆς, ἀλλά καί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μᾶς δίδαξαν οἱ ἅγιοι Πατέρες νά λέγουμε. Εἶναι ἡ πεντάλογος προσευχή, «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ»! Νά τήν λέμε, ἀδελφοί, νά τήν λέγουμε τήν προσευχή αὐτή. Ἔχει δύναμη πολλή καί μεγάλη. Μέ αὐτή τήν προσευχή θεραπεύτηκε ὁ τυφλός τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Μάλιστα, μᾶς εἶπε τό σημερινό Εὐαγγέλιο ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐπέπλητταν τόν τυφλό, πού φώναζε καί ἔλεγε συνεχῶς τήν προσευχή αὐτή, καί τοῦ ἔλεγαν νά σιωπήσει, ἀλλά αὐτός «πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν, Υἱέ Δαβίδ, ἐλέησόν με»!
4. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς πρόσεξε τόν τυφλό πού τόν παρακαλοῦσε μέ πίστη νά τόν ἐλεήσει, καί διέκοψε τήν πορεία Του. «Σταθείς», λέγει τό κείμενο. Εἶναι πολύ σημαντικό αὐτό καί ἀξιοπρόσεκτο. Σταμάτησε (!) τόν Ἰησοῦ Χριστό «ἡ φωνή τοῦ μετά πίστεως ἐπικαλουμένου», λέγει ὁ Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρείας! Ἔπειτα διέταξε ὁ Χριστός νά φέρουν πλησίον Του τόν τυφλό καί τόν ἐρώτησε τί θέλει ἀπ᾽ αὐτόν. Τόν ἐρώτησε ὁ Χριστός ὄχι γιατί δέν ἤξερε τί θέλει, ἀλλά γιά νά μή νομίσει ὁ κόσμος ὅτι ἄλλα θέλει καί ἄλλα τοῦ δίνει. Καί ὅταν ὁ τυφλός εἶπε στόν Χριστό ὅτι θέλει νά ἀποκτήσει τό φῶς του, ὁ Χριστός τοῦ εἶπε: «Ἀνάβλεψε»! Ἀλλά τοῦ εἶπε καί τό ἑξῆς: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε»! Ποιά πίστη; Ἡ πίστη πού ὁμολόγησε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι «Υἱός Δαβίδ», ὅτι δηλαδή, εἶναι ὁ πραγματικός Μεσσίας, πού ἀνήγγειλαν οἱ προφῆτες. Καί ὁ τυφλός ἀνέβλεψε καί εἶδε τό φῶς του. Καί εὐγνώμονας, ὅπως ἦταν, ἀκολούθησε τόν Ἰησοῦ καί δόξαζε τόν Θεό. Ἀλλά καί μαζί του, ὅπως μᾶς λέγει τό ἱερό Εὐαγγέλιο, «πᾶς ὁ λαός ἰδών ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ».
5. Ὁ τυφλός τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, ἀδελφοί, κατά τήν πατερική ἑρμηνεία τοῦ Θεοφυλάκτου, εἶναι εἰκόνα τῶν Ἐθνικῶν χριστιανῶν, γι᾽ αὐτό καί θεραπεύτηκε «παρά τήν ὁδόν» (στίχ. 35), γιατί δέν ἦλθε ὁ Χριστός πρῶτα γιά τούς Ἐθνικούς, ἀλλά γιά τό Ἰσραήλ. Ὁ τυφλός, ὅπως τό ἀκούσαμε, ἐξ ἀκοῆς ἔμαθε γιά τόν Χριστό, ἀπό τήν πληροφορία τοῦ ὄχλου, δηλαδή. Ἔτσι καί οἱ ἐξ ἀκοῆς Ἐθνικοί, ἀπό τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, ἔλαβαν τήν πίστη γιά τόν Χριστό. Στήν περικοπή μας πάλι ἀκούσαμε ὅτι ὁ ὄχλος ἐπέπληττε τόν τυφλό νά μήν φωνάζει καί νά μήν λέγει τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Αὐτοί εἶναι οἱ διῶκτες καί οἱ τύραννοι, πού ἤθελαν καί θέλουν καί τώρα νά φιμώσουν τήν Ἐκκλησία καί νά μήν ὁμολογεῖ τό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως ποτέ δέν σιωπᾶ, ἀλλά μάλιστα ὅταν διώκεται ὁμολογεῖ δυνατώτερα τήν πίστη της, ὅπως ὁ τυφλός τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου.
6. Ἀλλά ὑπάρχει, ἀδελφοί, καί ἡ ψυχική τύφλωση, ἡ τύφλωση τοῦ νοός, πού τήν ἔχουμε ὅλοι, ἄλλος λιγώτερο καί ἄλλος περισσότερο. Γιά τήν θεραπεία μας, λοιπόν, ἀπό τήν τύφλωση αὐτή, ἄς φωνάζουμε καί ἐμεῖς καί ἄς παρακαλοῦμε τόν Χριστό νά μᾶς ἐλεήσει καί νά μᾶς θεραπεύσει. Καί ἄν μερικοί μᾶς ἐμποδίζουν καί μᾶς λέγουν νά μήν τό κάνουμε αὐτό – ὁ Διάβολος εἶναι αὐτός πού μᾶς ἐμποδίζει – ἐμεῖς πιό πολύ νά λέγουμε, ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ!

Μέ πολλές εὐχές,

 † Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας