«Ο πόνος του σαρκικού πατέρα και ο πόνος του πνευματικού πατέρα»

Αποστολικά Μηνύματα, Κυριακή Ματθαίου Ι 16/8/2020

«Ο πόνος του σαρκικού πατέρα και ο πόνος του πνευματικού πατέρα».

 Του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος, Αρχιμανδρίτου Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αδελφοί μου.

Σήμερα ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στην ευαγγελική περικοπή που αναγνώσαμε αναφέρεται σε κάποιον δυστυχισμένο πατέρα, ο οποίος υπέφερε καθημερινά επειδή το παιδί του βασανιζόταν από δυνατό δαιμόνιο. Ο δαίμονας άλλοτε  προσπαθούσε να πνίξει το παιδί του ρίχνοντας το μέσα στο νερό και άλλοτε προσπαθούσε να το κάψει ζωντανό ρίχνοντάς το μέσα στη φωτιά.

Αδελφοί μου. Παρακαλώ όλους σας ν’ ανοίξετε καλά τα αυτιά του σώματος και της ψυχής σας. Ακούστε τη φωνή αυτού του πονεμένου πατέρα που αναζητά λύση σωτηρίας για το παιδί του. Αφουγκραστείτε τον ψυχικό πόνο και σπαραγμό αυτού του ανθρώπου που περιφέρει το παιδί του από τόπο σε τόπο, ζητώντας ένα χέρι βοηθείας, χωρίς να βρίσκει ανταπόκριση. Κανένας δεν τον βοηθά. Πολλοί μπορεί να συμπάσχουν μαζί του στα λόγια, αλλά στην πράξη αδυνατούν να κάνουν κάτι.

Η εικόνα αυτή του σημερινού ευαγγελικού κειμένου πρέπει να ξυπνήσει και να ενεργοποιήσει κάθε ζώσα ακόμη χριστιανική καρδιά, διότι δεν πρόκειται απλώς για τον πόνο και τη δυστυχία ενός πατέρα που η φωνή του έρχεται στα αυτιά μας από το παρελθόν. Δυστυχώς είναι μία εικόνα διαχρονικής τραγικής καθημερινότητας που βιώνουμε συχνά και σήμερα. Όσοι μεγάλωσαν ή μεγαλώνουν παιδιά, αυτοί γνωρίζουν καλά τον μεγάλο πόνο, τα ξενύχτια, τις αγωνίες και τα καυτά δάκρυα που έχουν χύσει για να τα αναθρέψουν, να τα προφυλάξουν, και να τα παραδώσουν υγιή και ακέραια στην κοινωνία μας.

Αδελφοί μου. Κοιτάξτε δίπλα σας, γύρω σας, στο κοντινό και μακρινό περιβάλλον σας με προσοχή, για να διαπιστώσετε την αλήθεια των λόγων μου. Εισέλθετε νοερώς στα σπίτια των πονεμένων ανθρώπων, να δείτε την οδύνη του δυστυχισμένου πατέρα που τον απέλυσαν από την εργασία του και αδυνατεί πλέον να θρέψει και να μεγαλώσει τα παιδιά του. Στο πρόσωπο του πατέρα του σημερινού Ευαγγελίου δείτε κάθε πατέρα που το παιδί του έχει ανίατη ασθένεια, που το τρέχει από γιατρό σε γιατρό και από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, χωρίς να βρίσκει θεραπεία. Δείτε τον πατέρα αλλά και την μάνα που βρίσκονται σε απόγνωση επειδή το παιδί τους έμπλεξε στα σκοτεινά μονοπάτια των ναρκωτικών και δεν βρίσκουν σωτηρία.

Δείτε ζωγραφισμένη τη θλίψη στα πρόσωπα εκείνων των γονιών που τα παιδιά τους ξενιτεύτηκαν από την πατρική τους οικία και τον τόπο τους, για ένα καλύτερο μέλλον και ένα κομμάτι ψωμί… Δείτε τον πόνο που χαρακώνει τα πρόσωπα των γονιών εκείνων που τα παιδιά τους χώρισαν, που διέλυσαν τις οικογένειές τους έχοντας και μικρά παιδιά… Δείτε, σε τόσες τραγικές καταστάσεις,  τι σημαίνει να είσαι πατέρας ή μάνα και να μεγαλώνεις παιδιά.

Ένα τέτοιο περιστατικό αναφέρεται στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ένας δυστυχισμένος πατέρας μάταια και απεγνωσμένα δακρύζει ζητώντας την βοήθεια των συνανθρώπων του για το παιδί του. Η βοήθεια ωστόσο δεν ήλθε, αλλά ούτε και έρχεται μόνο διά των ανθρώπων. Η σωτηρία έρχεται διά του Ιησού Χριστού, του μόνου αληθινού Θεού, που από άμετρη αγάπη για τον άνθρωπο θυσίασε τον εαυτό Του πεθαίνοντας επάνω σε έναν σταυρό. Δι’  Αυτού ήλθε και έρχεται η σωτηρία μας, αλλά και η λύτρωση κάθε ανθρώπου.

Βλέποντας λοιπόν ο πονεμένος πατέρας του Ευαγγελίου τον Ιησού Χριστό κατερχόμενο από το όρος Θαβώρ, έπεσε γονατιστός μπροστά Του λέγοντας, Κύριε ελέησε τον γιο μου. Ο δε Ιησούς επετίμησε το ακάθαρτο και πονηρό πνεύμα και το παιδί θεραπεύτηκε αμέσως.

Αδελφοί μου. Στην ζωή μας δεν έχουμε μόνο τους σαρκικούς γονείς που μας γέννησαν και μας ανέθρεψαν σωματικά με κόπους, αγώνες και βάσανα. Έχουμε και τους πνευματικούς πατέρες, οι οποίοι επίσης με κόπους, πόνους, δάκρυα και προσευχές, με διωγμούς, ύβρεις και συκοφαντίες, πολλές φορές ακόμα και με φυλακίσεις, εξορίες και μαρτύρια γέννησαν και ανέθρεψαν την ψυχή μας εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. Εάν το ζην το χρωστούμε  στους γονείς μας, το ευ ζην το οφείλουμε στους διδασκάλους μας και το κατά Χριστόν ζην στους πνευματικούς μας πατέρες. Διότι είναι αυτοί οι πατέρες που μας οδήγησαν σε πίστη βιωματική, σε αληθινά χριστιανική ζωή.

Η Εκκλησιαστική Ιστορία 2000 ετών του Χριστιανισμού έχει να μας παρουσιάσει πλήθος τέτοιων αγίων και οσίων Πατέρων, που έδωσαν την ζωή τους ολόκληρη για να αναγεννήσουν τα πνευματικά τους τέκνα και να τα αναθρέψουν εν Χριστώ. Επί τούτου αναφέρεται σήμερα και ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ πρός Κορινθίους επιστολή του, από την οποία ακούσαμε πριν από λίγο το εδάφιο όπου καταγράφει τι υπέφερε ο ίδιος, ως πνευματικός πατέρας, αλλά και όλοι οι Απόστολοι, προσπαθώντας να οδηγήσουν κοντά στο Χριστό και να σώσουν χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές από τις πλάνες τους.

Από την ημέρα που γίναμε Απόστολοι του Χριστού και πνευματικοί σας πατέρες, λέει με πόνο ο Απόστολος, και «πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν…» Δεν ντρέπομαι, προσθέτει, να σας αναφέρω ακόμη πόσα έχουμε περάσει πρός χάρη σας, με σκοπό να σας οδηγήσουμε όλους στην σωτηρία των ψυχών σας. Μας λοιδορούν, μας διώκουν, μας βλασφημούν, μας θεωρούν ως καθάρματα αυτού του κόσμου. Εμείς όμως τα αντιπαρερχόμεθα όλα αυτά, και τούτο το κάνουμε διότι είμαστε οι πνευματικοί σας γονείς.  Διδασκάλους μπορεί να είχατε πολλούς. Αλλά ένας μόνο υπήρξε και είναι ο πατέρας σας, ο οποίος σας γέννησε και σας ανέθρεψε εν Χριστώ Ιησού κι αυτός είμαι εγώ. Αυτό μη το ξεχνάτε. Γι’ αυτό ακριβώς συνεχίζω να πάσχω για εσάς, καταλήγει ο Απόστολος.

Όπως λοιπόν ο σαρκικός πατέρας του σημερινού ευαγγελικού κειμένου πάσχει και πονά για την σωτηρία του παιδιού του, έτσι μαρτυρεί στο αποστολικό κείμενο ότι πονά και πάσχει, ως πνευματικός πατέρας, ο Απ. Παύλος για τα πνευματικά του παιδιά.

Αδελφοί μου. Όσοι είστε κατά σάρκα γονείς κατανοείτε σήμερα ότι δεν πονάτε μόνο εσείς ανατρέφοντας τα τέκνα σας. Τον ίδιο πόνο και την αγωνία έχουν και όσοι είναι ευσυνείδητοι πνευματικοί πατέρες. Πάσχουν για την σωτηρία της ψυχής σας και την πνευματική σας πρόοδο. Θρηνούν, και δάκρυα τρέχουν από τα μάτια τους, όταν εσείς απομακρύνεσθε από το θέλημα του Θεού και ζείτε όπως θέλει ο κόσμος. Εμείς οι πνευματικοί σας πατέρες, ως υπεύθυνοι για τη σωτηρία των ψυχών σας, αγωνιζόμεθα να μιμηθούμε την ζωή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος θυσιάστηκε από αγάπη για να σώσει και να λυτρώσει όλους εμάς εκ του βεβαίου και αιωνίου θανάτου.

Αγωνιζόμεθα, ώστε να είμαστε έτοιμοι ακόμη και την ζωή μας να θυσιάσουμε προς χάρη της δικής σας σωτηρίας. Ένα μόνο ζητάμε από όλους εσάς, αυτό που ζητά και ο Απόστολος Παύλος από τα δικά του πνευματικά παιδιά: «μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ». Ναι, να μιμείστε τα καλά μας έργα. Να μας ακολουθείτε πιστά όταν βλέπετε ότι πορευόμεθα κι εμείς στα ίχνη των αγίων και του Κυρίου μας. Τότε θα χαιρόμαστε κι εμείς, διότι ο κόπος μας δεν θα είναι κενός, δεν θα είναι μάταιος δηλαδή στα μάτια του Κυρίου. Αντιθέτως, θα φέρει καρπούς πολλούς και καλούς προς δόξα του αγίου ονόματος του Κυρίου και Θεού ημών Ιησού Χριστού, στο οποίο ανήκει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνηση, τώρα και πάντοτε και σε όλους τους αιώνες. Αμήν.