Κάποιο Σάββατο σε κάποια εβραϊκή συναγωγή ο Χριστός, λέει το Ευαγγέλιο (Λουκά: ΙΓ, 10-17), θεράπευσε μια γυναίκα.
Και ο αρχισυνάγωγος, ως εκπρόσωπος της νομιμομότητας, καταδίκασε την πράξη αυτή. Γιατί, κατά τη γνώμη του, ο Χριστός και όσοι θεραπεύονταν το Σάββατο ενεργούσαν παράνομα:
-«Δεν σας φτάνουν, είπε, οι έξι μέρες της βδομάδας για τις θεραπείες; Είναι ανάγκη να καταστρατηγείτε και την αργία του Σαββάτου»!
Και μπαίνει το ερώτημα:
Εμείς πώς θα αντιδρούσαμε απέναντι στη συμπεριφορά αυτή του νομιμόφρονα αρχισυνάγωγου;
Ή μάλλον τι κάνουμε εδώ και τώρα, μπροστά στις ανάλογες συμπεριφορές κάποιων ανάγωγων, πλην νομιμοφρόνων, αρχισυνάγωγων;
Όπως αυτών, που κατακρεουργούν τους μισθούς και τις συντάξεις και πολλαπλασιάζουν τους φόρους, για χάρη των τοκογλύφων.
Ενώ παράλληλα αφήνουν ασύδοτους τους μαυραγορίτες των πολυεθνικών σούπερ-μάρκετ να κερδοσκοπούν ασύστολα. Με προφανή σκοπό τη γενοκτονία του ελληνικού λαού…
Τι κάνουμε;
Τους χειροκροτούμε! Ή στην καλύτερη περίπτωση, σιωπούμε.
Γιατί σκεφτόμαστε πως, όσοι τόλμησαν να αντισταθούν στη νομιμότητα της μαφίας του κατεστημένου, δεν είχαν καλά ξεμπερδέματα.
Με πρώτο βέβαια και καλύτερο τον “παράνομο” Χριστό.
Και το στρουθοκαμηλισμό μας αυτό δε διστάζομε να τον ντύνουμε με τον τρίβωνα της «χριστιανικής (τάχα) φρονιμάδας»:
-Εμείς, λέμε, κοιτάμε την ψυχούλα μας. Και τα υπόλοιπα τ’ αφήνουμε στο Θεό…
Ενώ στην πραγματικότητα δεν κοιτάμε, παρά μόνο το ραχάτι μας και γενικότερα τη βόλεψή μας. Και γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας και το Θεό και την ψυχή μας.
Ξεχνώντας ότι, εκτός από την ψυχή μας, θα ’ρθει-αργά ή γρήγορα- και η ώρα, που θα χάσουμε και την δυνατότητα επιβίωσή μας.…
Τι έκαμε ο Χριστός;
Δεν περιορίστηκε μόνο να θεραπεύσει τη γυναίκα. Θέλησε ακόμη πιο πέρα να θεραπεύσει και τη συγκύπτουσα (=καμπουριασμένη), απ’ τις διαστροφές κάποιων θεσμών, κοινωνία, που την κρατούν δέσμια και δεν την αφήνουν να σηκώσει κεφάλι:
-«Υποκριτή, είπε στον αρχισυνάγωγο, ενοχλήθηκες, επειδή το Σάββατο θεραπεύτηκε μια γυναίκα του λαού, που υπέφερε 18 χρόνια! Κι όμως εσύ πηγαίνεις το Σάββατο το βόδι σου και το γάιδαρό σου και τα ποτίζεις»!
Που σημαίνει ότι τα ζωντανά του αρχισυνάγωγου ήταν υπεράνω της νομιμότητας και ασφαλώς πολύ ανώτερα από μια γυναίκα του λαού.
Και, συνεπώς, το πότισμά τους το Σάββατο ήταν νόμιμο και δίκαιο. Ενώ η θεραπεία της γυναίκας, που υπέφερε απ’ τη χρόνια βασανιστική αρρώστια ήταν άδικη και παράνομη…
Όπως, καλή ώρα, συμβαίνει, τώρα, και με τους ανεντιμότατους πολιτικούς μας.
Που απ’ το αίμα του εξαθλιωμένου λαού προσφέρουν δισεκατομμύρια στους λήσταρχους τραπεζίτες. Για να πολλαπλασιάζουν με όλο μαζί το σκυλολόι του κατεστημένου τα πλούτη τους και τις βίλλες τους.
Και ν’ αντιπροσφέρουν, χωρίς ίχνος ντροπής και φιλότιμου, στο λαό τις κατασχέσεις και το ξεσπίτωμα. Πετώντας τους στο δρόμο….
Ενώ όλων αυτών των καθαρμάτων, όχι μόνο τα καλοθρεμμένα παιδάκια, αλλά ακόμη και τα περιούσια σκυλάκια και γατάκια τους αξίζουν ασφαλώς μεγαλύτερη φροντίδα απ’ τους εξαθλιωμένους γέροντες και τα παιδάκια της φτωχολογιάς.
Που, ως γνωστόν έχουν οδηγηθεί στο κατάντημα να ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών, για να βρούνε κάτι απ’ τα πεταμένα, για να ξεγελάσουν την πείνα τους.
Ή τους άλλους, που από απελπισία ή και φιλότιμο αυτοκτονούν, γιατί δεν αντέχουν τη δοκιμασία της υπεράνθρωπης αυτής τραγωδίας και κτηνωδίας ….
Και όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί οι ανεντιμότατοι πολιτικοί ψηφίζουν, με απίστευτη κυνικότητα, νόμους σκληρούς και απάνθρωπους, σε βάρος του λαού.
Ενώ για τους εαυτούς τους και τα ημέτερα λαμόγια εξασφαλίζουν πλουσιοπάροχες, αλλά και αφορολόγητες αποδοχές.
Και παράλληλα, επειδή η νόμιμη αδικία δεν τους φτάνει, έχουν κατοχυρώσει νομοθετικά και συνταγματικά και το καθεστώς της ασυλίας για το όργιο πάσης παρανομίας ….
Για τους ανάγωγους, λοιπόν, τότε, αρχισυνάγωγους και τους ανεντιμότατους, τώρα, πολιτικούς, τα γεροντάκια και τα παιδάκια, που πεθαίνουν απ’ την έλλειψη τροφών και υγειονομικής περίθαλψης, στο όνομα της δικής τους χλιδής και ασωτίας, είναι υλικό για καταστροφή.
Ενώ για το Χριστό απόλυτη προτεραιότητα έναντι της οποιασδήποτε νομικής διάταξης έχει ο καθένας άνθρωπος. Και ιδιαίτερα ο άνθρωπος της ανάγκης…
Και συνεπώς ο, τι γίνεται για το καλό του ανθρώπου και ιδιαίτερα του πάσχοντος ανθρώπου, είναι, σε κάθε περίπτωση νόμιμο.
Ενώ το κακό, που γίνεται σε βάρος του ανθρώπου, δεν μπορεί να είναι ποτέ νόμιμο. Οποτεδήποτε κι απ’ οποιονδήποτε κι αν γίνεται.
Με πρόφαση την οποιαδήποτε κοσμική ή θρησκευτική νομιμότητα.
Γιατί, όπως λέει ο Χριστός, σε άλλη περίπτωση, «δεν έγινε ο άνθρωπος για το Σάββατο αλλά το Σάββατο για τον άνθρωπο».
Δηλαδή, δεν έγινε ο άνθρωπος για τους νόμους, αλλά οι νόμοι για τον άνθρωπο.
Βέβαια το τι έπαθε ο παράνομος Χριστός, που έλεγε και έκανε τέτοια πράγματα, είναι γνωστό…
Γεγονός, που επαναλαμβάνεται και σχετικά με όλους εκείνους, που τολμούν να τα βάζουν με τα βόδια και τα γαϊδούρια των πάσης φύσεως ανάγωγων αρχισυνάγωγων….
Παπα-Ηλίας
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
