Αὐτά τά λόγια ἐχρησιμοποίησε μεταξύ τῶν ἂλλων, στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, προκειμένου νά χαρακτηρίσῃ τόν Ἃγιο Διονύσιο Αἰγίνης, τόν ἐν Ζακύνθῳ, στόν πανηγυρίζοντα μεγαλοπρεπῆ Ναό τοῦ Ἁγίου τῆς συγγνώμης, στήν πόλη τῶν Πατρῶν.
Οἱ Ἃγιοι, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, ἦταν ἂνθρωποι ὃπως καί μεῖς. «Ἂνθρωποι ὑπῆρχαν κἀκεῖνοι ὡς καί ἡμεῖς καί οὐδέν πλέον ἡμῶν ἐκέκτηντο, εἰμή ταπείνωσιν καί πρός τόν Θεόν καί τόν ἂνθρωπον ἀγάπην»(Ἃγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης).
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στίς ἀρετές τῶν Ἁγίων καί στόν ἀγῶνα νά ἀρθοῦν πάνω ἀπό τά γήϊνα καί φθαρτά καί κυρίως νά ξεπεράσουν τόν ἑαυτό τους. Ἑστίασε δέ στήν ἀρετή τῆς συγγνώμης, ἐξ’ ἀφορμῆς τῆς συγχωρήσεως τοῦ φονιά τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου ἀπό τόν ἲδιο τόν Ἃγιο.
Μίλησε μέ ἁγιογραφικά καί πατερικά χωρία γιά τήν μεγάλη ἀρετή τῆς συγγνώμης, τήν ὁποία οἱ πατέρες τήν ὀνομάζουν μίμηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τήν μεγαλύτερη ἐλεημοσύνη.
Καί κατέληξε: «Ἡ ἱκανότητα νά συγχωρῇς χαρακτηρίζει τούς μεγάλους ἀνθρώπους καί τούς Ἁγίους».
Τήν παραμονή τῆς Ἑορτῆς ἐχοροστάτησε στόν μεγάλο πανηγυρικό Ἑσπερινό καί ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, προσφέροντας πνευματικά μηνύματα καί διδάγματα ἀπορρέοντα από τήν ἀσκητική καί ἁγία ζωή τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.
-Μετά τήν Θεία Λειτουργία, ὁ Σεβασμιώτατος ἐχοροστάτησε στήν Δοξολογία ἡ ὁποία ἐτελέσθη στόν, ὡς ἂνω, Ἱερό Ναό, ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Προφήτου Δανιήλ καί τῶν τριῶν Παίδων τῶν ἐν τῇ καμίνῳ, προστατῶν τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος παρουσίᾳ τῆς τοπικῆς Ἡγεσίας τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος καί τῶν ἂλλων Πολιτικῶν, Στρατιωτικῶν καί λοιπῶν Ἀρχῶν, εὐχηθείς τά δέοντα στούς ὑπηρετοῦντας στό Πυροσβεστικό Σῶμα.
