Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης εψάλλη ανήμερα της μεγάλης Θεομητορικής εορτής των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου 2020 και ώρα 11:30 π.μ. στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Λευκάδος, η Εξόδιος Ακολουθία του Οσιωτάτου Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου και τέως εφημερίου Ενορίας Αγίων Αποστόλων Φρυνίου Λευκάδος π. Ιωάννου Παρούση. Της Ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Θεόφιλος τηρουμένων των προστατευτικών προληπτικών μέτρων για την εξάπλωση του κορωνοϊού covid-19. Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο εφημέριος Ενορίας Παμμεγίστων Ταξιαρχών Καρυωτών Αιδεσιμολ. Πρεσβύτερος π. Νεκτάριος Μάλφας. Μετά το πέρας της Εξοδίου Ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κατευθύνθηκε στο Κοιμητήριο της Ενορίας Αγίων Αποστόλων Φρυνίου όπου και εναπέθεσε, παρουσία της οικογένειας του εκλειπόντος, το σκήνωμα του αείμνηστου π. Ιωάννου ευχόμενος όπως ο Θεός αναπαύει την ψυχή του εν χώρα ζώντων.
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ
Εις τον Οσιώτατον Αρχιμανδρίτην του Οικουμενικού Θρόνου
π. ΙΩΑΝΝΗΝ ΠΑΡΟΥΣΗΝ
Η τοπική μας εν Λευκάδι και Ιθάκη Εκκλησία, βαρυπενθούσα, ο σεπτός μας Ποιμενάρχης κ.κ. Θεόφιλος, ο κλήρος και ο λαός με λύπη, ως άνθρωποι, αλλά και με την ελπίδα της Αναστάσεως, ως πιστοί Χριστιανοί και κάτω υπό αυτές τις δυσμενείς για τον τόπο μας, την χώρα μας, αλλά και όλον τον κόσμο συνθήκες που προήλθαν εξαιτίας της πανδημίας του κορωναϊού, προπέμπουμε σήμερα στην αιωνιότητα τον μακαριστό πλέον, αδελφό και συλλειτουργό μας, π. Ιωάννη Παρούση.
Η σημερινή μέρα αδελφοί μου, είναι μεγάλη και λαμπρή, αφού γιορτάζουμε το γεγονός της εισόδου της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ναό του Σολομώντος. Και σήμερα, κατά ευλογημένη συγκυρία, εισοδεύουμε τον μακαριστό αδελφό μας π. Ιωάννη στον χώρο και τον χρόνο της αιωνιότητος!
Η ιεροσύνη είναι το μέγιστο στον κόσμο αξίωμα. Ένα αξίωμα, που ούτε στους Αγγέλους, ούτε και σ’ αυτούς τους Αρχαγγέλους δόθηκε. Είναι σφραγίδα ανεξίτηλη! Ακολουθεί τον Ιερέα και μετά θάνατον. Γι’ αυτό και στην ευχή που μόνο στους κεκοιμημένους ιερείς διαβάζεται, ευχόμαστε στον Κύριο και Θεό μας, «όπως ανέδειξε εδώ στη γη ιερέα Του τον μακαριστό αδελφό μας Ιωάννη, έτσι να τον αναδείξει και ιερέα του ουρανίου Του θυσιαστηρίου». Γι’ αυτό και ο Ιερέας κηδεύεται με άπασαν την ιερατική του στολή. Και μάλιστα με το ιερό κάλυμμα του «αέρα» να σκεπάζειτο πρόσωπό του, όπως ακριβώς και ο θεόπτης Μωϋσής, ο οποίος, όταν συνομίλησε με τον Θεό σαράντα ημέρες και νύκτες στο θεοβάδιστο Όρος και δέχθηκε τις πλάκες του Δεκαλόγου, τόση πολλή δόξα έλαβε το πρόσωπό του από τη θεία συνομιλία, ώστε δεν μπορούσαν οι Υιοί Ισραήλ να το δουν,. γι’ αυτό και αναγκάσθηκε να βάλει κάλυμμα στο πρόσωπό του για να εγκλείσει κατά κάποιο τρόπο την πολλή λαμπρότητα και δόξα που χυνόταν άπλετα έξω, και να μπορέσουν έτσι να τον δουν οι Ισραηλίτες. «Και είδον, φησίν, οι Υιοί Ισραήλ το πρόσωπον Μωϋσέως ότι δεδόξασται. και περιέθηκε Μωϋσής κάλυμμα επί το πρόσωπον αυτού» (Έξοδ. λδ 35)». Για τον λόγο αυτό καλύπτεται και το πρόσωπο του Ιερέως, γιατί ο κάθε Ιερέας βλέπει και γεύεται τον ίδιο το Θεό στην ιερή ώρα της Θείας Λειτουργίας, που μόνον αυτός μπορεί να επιτελέσει!
Ο π. Ιωάννης Παρούσης, γεννήθηκε στο Φρύνι Λευκάδος το 1929. Μετά το Γυμνάσιο φοίτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στη Σύρο και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, για τρία έτη, ως έφεδρος Αξιωματικός στα Άνω Πορόια Σερρών.
Φοίτησε για δύο χρόνια στο Ανώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Βελλάς Ιωαννίνων.
Νυμφεύθηκε την Ελένη Κοψιδά και από τον μετέπειτα γάμο τους αποκτά τρείς κόρες: την Μαυρέτα, την Δήμητρα και την Μαρία και είδε έξι (6) εγγόνια.
Στις 15 Αυγούστου 1958 και σε ώριμη ηλικία, χειροτονήθηκε διάκονος, υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κυρού Δωροθέου, στον Ιερό Ναό της Παναγίας των Ξένων Λευκάδος ενώ στις 20 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος υπό του ιδίου Μητροπολίτου στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά της πόλεως μας.
Διετέλεσε κατά σειρά εφημέριος των ενοριών:
Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καστού,
Αγίας Τριάδος Καλάμου,
Κοιμήσεως Θεοτόκου Αθανίου,
Εισοδίων της Θεοτόκου Τσουκαλάδων
των Αγίων Αποστόλων Φρυνίου
και ως εφησυχάζων, και με όσες δυνάμεις διέθετε, την Ενορία αυτή του μητροπολιτικού Ναού της Ευαγγελίστριας απολαμβάνων την αγάπη, τη φιλοξενία και την φροντίδα του Σεβασμιωτάτου μας και των αδελφών εδώ εφημερίων, π. Γερασίμου και π. Ιωαννικίου.
Υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, Κ. κ. Θεοφίλου τιμήθηκε με τα παρακάτω οφίκκια:
της πνευματικής πατρότητος,
του οικονόμου,
του πρωτοπρεσβυτέρου
και εν τέλει, πριν ακριβώς από έναν μήνα, τη Πατριαρχική Αδεία και Ευλογία της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού μας Πατριάρχου, Κυρίου κ. Βαρθολομαίου και δια των χειρών του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας,
του αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου,
θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης μετά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, να του απονείμουν τον έπαινο της Μητρός Εκκλησίας, όχι μόνο για όσα προσέφερε, ή και για όσα θυσίασε για χάρη της Εκκλησίας, αλλά και για τον ιώβειο τρόπο που έφερε στους ώμους του τον σταυρό των ενενήντα και πλέον ετών καθώς και εκείνον τον βαρύ σταυρό της χηρείας.
Ως εφημέριος, επέδειξε ιδιαίτερη μέριμνα για την κατ’ άμφω πρόοδο των Ενοριών του. Τόσο στον τομέα των ανακαινιστικών έργων, όσο και στον πνευματικό τομέα, και μάλιστα κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, δίνοντας την μαρτυρία του καλού ποιμένος.
Συνοδοιπόρο, στύλο ακλόνητο, και παρηγοριά του σε όλην αυτή την πορεία είχε την καλή σύζυγο – πρεσβυτέρα και μητέρα, αείμνηστη σε όλους μας, Ελένη, που μετον πλούτο της καρδιάς της και την καθοριστική συμβολή της συνέβαλλε τα μέγιστα στην ιερατική και ποιμαντική διακονία του π. Ιωάννου.
Ο μακαριστός π. Ιωάννης υπηρέτησε επί εξήκοντα και δύο συνεχή έτη (62) τον Αμπελώνα του Κυρίου με ζήλο και ταπείνωση. Ο αείμνηστος Λειτουργός του Υψίστου διακρινόταν για την απλότητα του βίου του, τη λαϊκή μεν αλλά δυνατή πίστη, και την αγάπη του προς την αγία μας Ορθοδοξία. Είχε ευσέβεια και διάθεση διακονίας του λαού του Θεού.
Κύριο εφόδιο της ιερατικής του διακονίας δεν αποτελούσε η μεγάλη μόρφωση ή τα πτυχία, αλλά η πλούσια καρδιά του. Μια καρδιά πλημμυρισμένη από αγνά συναισθήματα και χριστιανικά βιώματα. Προπάντων, μια καρδιά γεμάτη με την αγάπη στον Χριστό και στην Εκκλησία Του, που «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί». Έτσι κύλησε η επίγεια πορεία του.
Και ήρθε χθες το τέλος… και πλέον το σκήνωμα του π. Ιωάννου βρίσκεται την ώρα αυτή μπροστά μας. Σε λίγο θα το οδηγήσουμε στη γενέτειρά του γη, στο Φρύνι, για να βρει εκεί «τόπον αναπαύσεως». Μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μας θα βρίσκεται εκεί, όταν Άγγελος Κυρίου θα σαλπίσει και τότε «οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι, και ημείς όλοι θα αλλάξουμε» (Α Κορ. ιε, 52). Ο π. Ιωάννης επέστρεψε κοντά στον Θεό. Έφυγε ο σεμνός, ο απλούς και ταπεινός λευΐτης αφήνοντας σε μας, που τον γνωρίσαμε ανάμνηση αγαθή. Ήδη δέεται για όλους μας. Ιδιαίτερα για τα αφοσιωμένα παιδιά και εγγόνια του, τα οποία του συμπαραστάθηκαν υποδειγματικά, κατά τον καιρό της χηρείας του κι όλο το χρόνο της ασθενείας του, καθώς και για τους χριστιανούς που διακόνησε.
Όλοι εμείς ευγνώμονες για ό,τι εκείνος προσέφερε, κλίνουμε το γόνυ στο σεπτό σκήνωμά του και δεόμαστε με όλη μας την ψυχή προς τον Κύριο: «Δέσποτα Χριστέ, ον μετέστησας εξ ημών, εν ταις των αγίων σου κατάταξον σκηναίς, το πνεύμα του Σου δούλου Ιωάννου».
Κι απευθύνουμε σ’ εκείνον, τον ύστατο λόγο μας:
Πολυσέβαστέ μας πατέρα Ιωάννη,
Υπήρξες άνθρωπος ευλαβής, απλός και ιερέας της σιωπής και της υπακοής στην Εκκλησία. Σήκωσες με σιωπή, αγόγγυστα και αξιοπρεπώς κάθε δυσκολία της οικογενειακής και ιερατικής πορείας σου. Υπήρξες άκακος και αμνησίκακος. Ποτέ δεν κακολόγησες όποιον σε πίκρανε. Η εκδίκηση, ούτε ως λέξη δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο της καρδιάς σου. Πολλοί είναι εκείνοι που γεύτηκαν τη δική σου αγάπη. Κανείς δεν θα ξεχάσει την εύχαρη, γεμάτη προσήνεια παρουσία σου, εντός και εκτός ναού, τον κάλο λόγο που δε όλους προσέφερες και το πηγαίο ενδιαφέρον για όλους. Έκανες το καλό και το ξεχνούσες. Σου έφτανε που το γνώριζε ο Κύριος. Ήσουν φιλότιμος και έτοιμος με θυσιαστικό πνεύμα για κάθε διακονία.
Υπήρξες, για τους τρείς Μητροπολίτες της Μητροπόλεώς μας που έζησες, ο «ετοιμοπόλεμος» ιερέας υπακούοντας κάθε φορά στην κάθε λειτουργική διακονία που σου ανέθεταν.
Υπήρξες λειτουργός και φίλος των αγίων, «τα καμάρια σου» όπως τους αποκαλούσες ατενίζοντας τις εικόνες τους, τους οποίους τιμούσες λειτουργώντας και τώρα όλους αυτούς θα τους βρεις πρεσβευτές σου μπροστά στο θρόνο του Θεού.
Υπεραγία Θεοτόκε, Άγιοι: Ιωάννη Πρόδρομε, Πρωτοκορυφαίοι απόστολοι Πέτρε και Παύλε, Μέγα Αθανάσιε, Ιερομάρτυς Χαράλαμπε, Νύμφη του Χριστού Αικατερίνα, Αγία Αναστασία, σας παραδίδουμε σήμερα τον σεβαστό μας πατέρα και αδελφό Ιωάννη. Ενώστε τις πρεσβείες σας για την ανάπαυσή του.
Αδελφέ μας! Πριν έναν μήνα ακριβώς και στον Ιερό αυτό Ναό κατά την ευλογημένη και λαμπρή ημέρα της αναδείξεώς σου σε Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου της Μητρός Εκκλησίας μας, σε παρακαλούσαμε να υψώνεις τα χέρια σου και την καρδιά σου δεόμενος προς Κύριο για την κατά Θεόν πρόοδο και σωτηρία όλων μας. Και σήμερα πάλι το ίδιο θα σε παρακαλέσουμε να κάνεις για όλους εμάς στο επουράνιο θυσιαστήριο: τον Σεπτό Ποιμενάρχη, τον κλήρο και το λαό του τόπου σου.
Σε αποχαιρετούμε και ευχόμαστε να σε συναντήσουμε και πάλι στην άνω πόλη, την άνω Ιερουσαλήμ, η οποία «ου χρείαν έχει του ηλίου ουδέ της σελήνης ίνα φαίνωσιν αυτή∙ η γαρ δόξα του Θεού εφώτισεν αυτήν, και ο λύχνος αυτής το Αρνίον» (Αποκ. 21, 23). Ευελπιστούμε στην συνάντηση μαζί σου στο Υπερουράνιο Θυσιαστήριο, όπου ακαταπαύστως, μαζί με τους προκεκοιμημένους άλλους αδελφούς και συλλειτουργούς μας, θα τελούμε την αναίμακτη μυσταγωγία, όχι μέσα σε χειροποίητο, αλλά σε αχειροποίητο Ναό, καθώς «ο γαρ Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ, ναός αυτής εστι, και το Αρνίον» (Αποκ. 21,22).
Ας είναι μακαρία «η οδός η πορεύη σήμερον», σεβαστέ πατέρα και αδελφέ μας! Η αγάπη και η βαθύτατη ευγνωμοσύνη μας αξιοχρέως και προσευχητικά θα σε συνοδεύουν.
Θερμή αναπέμπεται την ώρα αυτή η παράκληση και η δέηση όλων μας, το έλεος του Αναστημένου Κυρίου μας, να παραβλέψει την όποια κατ’ άνθρωπον αδυναμία και αστοχία και να σε αξιώσει της αιωνίου αναπαύσεως κοντά Του!
Έχεις τον τελευταίο ασπασμό της αγάπης και της συγγνώμης όλων μας! Και των παραβρισκόμενων και εκείνων, που λόγω συνθηκών, σωματικώς δεν είναι εδώ κοντά μας, αλλά σίγουρα το μυαλό και η καρδία τους, ενθυμούμενοι την εδώ βιωτή σου και προσφορά, παραστέκονται δίπλα σου από χθες που άφησες ετούτο τον κόσμο.
Ας είναι η μνήμη σου αιώνια και η ψυχή σου ας έβρη καλόν Παράδεισο! Αμήν.