Αχιλλεοπούλου Μαρία, Θεολόγος
Τα τελευταία χρόνια, όταν ρωτάμε κάποιον αν πιστεύει, είναι σύνηθες να ακούμε ολοένα και περισσότερο την εξής απάντηση: “ Όχι, είμαι άθεος.” Κάποιοι συνεχίζουν και λένε “ Δεν πιστεύω πως υπάρχει Θεός, Χριστός, Allah, αλλά πιστεύω πως υπάρχει γενικότερα μια ανώτερη δύναμη”. Άλλοι πάλι, οι οποίοι ασχολούνται με τις θετικές επιστήμες διατυπώνουν την εξής “Δεν πιστεύω σε καμία θρησκεία. Πιστεύω π.χ. στα μαθηματικά, στη φυσική, στο χρήμα”.
Το να πιστεύει κανείς στο Θεό είναι καλό! Του δίνει δύναμη για να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις και τους κινδύνους που ελλοχεύουν καθημερινά. Όταν κάποιος, υποτίθεται άθεος, όταν έρχεται σε δύσκολη θέση γιατί ζητάει βοήθεια από την Παναγία και τον Χριστό ενώ δεν πιστεύει σε αυτούς; Απλή συνήθεια επειδή ακούει τους γύρω του να παρακαλούν το Θεό επί καθημερινής βάσεως να τους έχει καλά, ή εν τέλει η πίστη είναι κάτι βαθύτερο απ’ ότι υπέθεταν;
Το “κακό” με όσους δηλώνουν άθεοι στις μέρες μας, είναι πως ούτε και οι ίδιοι καταλαβαίνουν γιατί το δηλώνουν. Μη έχοντας κάποιες τεκμηριωμένες απόψεις και μη έχοντας μελετήσει περί των θρησκειών, χρησιμοποιούν διάφορες κλισέ φράσεις όπως: “δεν έχω αποδείξεις ότι υπάρχει Θεός. Ας εμφανιστεί για να το πιστέψω”. Επομένως θα λέγαμε πως από μόνοι τους εμποδίζουν τον εαυτό τους και δε βλέπουν τα θαύματα του Θεού επί καθημερινής βάσεως. Θαύμα είναι ο καθένας μας…η ζωή μας…η φύση! Επομένως…τα πάντα!Πλέον υπάρχουν διαφορες ομάδες και κατηγορίες που έχουν χωριστεί οι αθεοι,τις οποίες βέβαια δε θα αναλύσουμε σ αυτό το σημείο. Πρόκειται αποδεδειγμένα περί άθρησκων, αλλά θα σταθώ στο εξής: πώς εξηγείται ότι μαθηματικοί, φυσικοί, ιατροί και η θεολόγοι αποδεικνύουν ότι υπάρχει Θεός; (ο καθένας βέβαια βάσει του αντικειμένου του). Προφανώς οι άθεοι δε διαβάζουν ούτε τις μελέτες των άλλων επιστημών περί Θεού και πώς αυτές καταλήγουν στην ύπαρξή του.
Κλείνοντας θα σας παραθέσω μια ιστορία που έμαθα πρόσφατα, όταν ένας καθηγητής Πανεπιστημίου είχε επισκεφθεί τον Άγιο Παΐσιο, για να του θέσει τις απορίες του περί της υπάρξεως του Θεού. Του τόνισε μάλιστα τις γνώσεις που διαθέτει, ότι ζει στη Δύση και πως όλα μπορούν να εξηγηθούν βάσει λογικής και βεβαίως κατέληξε στο κλισέ της ανώτερης δύναμης. Τότε ο Γέροντας του είπε με απότομο τρόπο “ Είσαι πιο ανόητος κι από μια σαύρα και θα σου το αποδείξω”. Φώναξε μια σαύρα κι όταν αυτή ήρθε κοντά του τη ρώτησε εάν υπάρχει Θεός κι αυτή σηκώθηκε στα δυό της πόδια κι έσκυψε το κεφάλι δίνοντας καταφατική απάντηση. Ο καθηγητής τα έχασε κι άρχισε να κλαίει και τότε ο Γέροντας του είπε: “ Είδες; η σαύρα γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός κι εσύ με το μυαλό δεν το κατάλαβες”. Μόνοι μας εμποδίζουμε τον εαυτό μας να αντιληφθεί την ύπαρξή Του. Δεν είναι ανύπαρκτος, ούτε μας αρνείται. Εμείς αρνούμαστε το Θεό γιατί έχουμε μάθει να ζούμε στην εποχή της εικόνας και των αποδείξεων. Όσο για τους δύσπιστους “Πίστευε και μή, ερεύνα!”.