Την 14ην Μαΐου πανηγυρίζει η Ιερά Γυναικεία Μονή Αγίου Θεράποντος Γαλατακίου Κορινθίας. Το πρωί της κυριώνυμης ημέρας εφέτος εψάλη ο πανηγυρικός Όρθρος από καλλίφωνους Ιεροψάλτες, που κόσμησαν με τις μελωδικές φωνές τους και τις ωραίες εκτελέσεις των «μαθημάτων» τα αναλόγια της Ιεράς Μονής. Στην συνέχεια τελέσθηκε Αρχιερατική Θ. Λειτουργία υπό του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κεγχρεών κ. Αγαπίου συλλειτουργούντων του Κτίτορος και Πνευματικού Πατρός της Ι. Μονής Αρχιμ. π. Ακακίου Χαραλαμπίδη, του Αιδεσ. π. Γεωργίου Παππά, Εφημερίου του Ι. Ενοριακού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου Γαλατακίου και του Διακόνου π. Χρήστου Χίλια.
Ο Θεοφιλέστατος Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεώς μας άγιος Κεγχρεών κ. Αγάπιος ομίλησε επί του Ευαγγελικού αναγνώσματος της ημέρας τονίζοντας τις τρείς καταθέσεις του Ιησού Χριστού· α) τον λόγο της ενανθρωπήσεώς Του ως απεσταλμένου (Μεσσία) υπό του Πατρός που έχει ως αιτία την άπειρη αγάπη Του για τον κόσμο και μάλιστα ως «προαιώνιο βουλή» Του· «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ιω. γ’, 16). β) Το έργο του Χριστού ως Σωτήρος κατά την πρώτη Του έλευση στον κόσμο και όχι ως κριτού· «οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ» (Ιω. γ’, 17) και γ) την προσωπική ευθύνη καθενός ανθρώπου στην αποδοχή ή μη δια της πίστεως του Χριστού ως Σωτήρος και Λυτρωτού· «ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν (τον Υιόν) οὐ κρίνεται, ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ» (Ιω. γ’, 18). Έτσι όποιος αναγνωρίζει τον Υιόν και Τον αποδέχεται γίνεται δεκτικός της μετοχής του Θεού απ᾿ αυτή την ζωή, «ἔστιν ἡ μέν μετοχή τοῦ Θεοῦ τρυφή» κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Όποιος δεν παραδίδεται στον Υιό δια της πίστεως «έργω και λόγω» αυτός «κέκριται» ήδη, αφού κατά τον ίδιο Πατέρα (Ιω. Δαμασκηνό) «ἡ δέ ἀμεθεξία αὐτοῦ (τοῦ Θεοῦ) κόλασις»!
Η αναγνώριση και αποδοχή του Υιού από τον Άγιο Ιερομάρτυρα Θεράποντα ήταν τρυφή δι᾿ Αυτόν και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, όπως το μαρτύριό Του – αν και δεν έχουμε στοιχεία για την ζωή Του – ώστε να επιβεβαιώνεται ο Αποστολικός Λόγος· «Ποιός, λοιπόν, θά ἠμπορέσῃ ποτέ νά μᾶς χωρίσῃ ἀπό τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ; Θλῖψις ἤ ἐσωτερική στενοχωρία ἤ διωγμός ἐκ μέρους τῶν ἀπίστων ἤ πείνα ἤ γυμνότης ἤ οἱοσδήποτε κίνδυνος ἤ μάχαιρα, πού νά μᾶς ἀπειλῇ μέ σφαγήν… ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς» (Ρωμ. η’ 35 και 37).
Για τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, που έγραψε τους λόγους του Χριστού· «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ιω. ιδ’, 6), η αλήθεια είναι ενυπόστατος και την αλήθεια ο πιστεύων την «παθαίνει» δεν την αποδέχεται απλώς. Τον Χριστό, την Αλήθεια, το Φώς, την Ζωή πίστευσε ο Άγιος Θεράπων, γι᾿ αυτό και ζει στους αιώνες, έγινε όλος φώς, πάμφωτος και αλήθευσε, ώστε και μετά θάνατον μετέχων της τρυφής ευεργετεί τους ανθρώπους δια των θαυμάτων Του επιβεβαιώνων τους λόγους του Σωτήρος Χριστού: «…ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει…» (Ιω. ιδ’, 12).
Ο Θεοφιλέστατος μετέφερε εόρτιες ευχές και ευλογίες από τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Διονύσιο στην Ηγουμένη της Ι. Μονής Γερόντισσα Πελαγία και την περί αυτήν Μοναστική αδελφότητα, στον πνευματικό της Ι. Μονής Πανοσ. Αρχιμ. π. Ακάκιο, ως και στους προσκυνητές, που ήλθαν στην Ι. Μονή να τιμήσουν τον θαυματουργό Άγιο Θεράποντα και να λάβουν τον αγιασμό και την χάρη Του, ευχήθηκε ο Θεός δια πρεσβειών του Αγίου και δι᾿ ευχών του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας να εναρμονίζει δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό το θέλημά μας με το Πανάγιο θέλημά Του, ώστε αποδεχόμενοι αυτό παντού και πάντοτε να αξιωθούμε της Βασιλείας Του. Αμήν.
Στην συνέχεια προσεφέρθη υπό της Ι. Μονής «κέρασμα» και ακολούθησε η παράθεση τραπέζης κατά την Μοναστηριακή συνήθεια.
