Την Τετάρτη το πρωί ολοκληρώθηκαν στη Βέροια οι λατρευτικές εκδηλώσεις με την ευκαιρία της θερινής πανηγύρεως του οσίου Αντωνίου του νέου, πολιούχου της πόλης.
Τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.
Στο τέλος της θείας λειτουργίας τελέστηκε ο καθιερωμένος αγιασμός με την ευκαιρία της προόδου του Τιμίου Σταυρού.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου
«Τῶν Μακκαβαίων τόν ἑπτάριθμον δῆμον σύν τῇ μητρί Σολομονῇ εὐφημήσωμεν».
Πρώτη Αὐγούστου σήμερα, πρώτη ἡμέρα τῆς νηστείας τοῦ Δεκαπενταυγούστου, καί ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τόν τίμιο καί ζωοποιό Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, προκειμένου νά μᾶς ἐνισχύσει στόν πνευματικό ἀγώνα πού ἀρχίζουμε, προκειμένου νά μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι στήν προσπάθειά μας δέν εἴμεθα οὔτε ἀνίσχυροι οὔτε μόνοι, γιατί ἔχουμε ὡς βοηθό καί φύλακα καί συμπαραστάτη τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὑποχωροῦν καί φεύγουν «πᾶσαι αἱ ἐναντίαι δυνάμεις».
Προβάλλει ὅμως καί τούς ἁγίους ἑπτά Μακκαβαίους παῖδες, ἑπτά ἀδέλφια, ἑπτά νεαρά παιδιά, τά ὁποῖα, ὅταν τά κάλεσε ὁ βασιλεύς τῆς Συρίας Ἀντίοχος ἐνώπιόν του καί τούς ὑποσχέθηκε μεγάλες τιμές καί δόξες, ἐάν δεχόταν νά φᾶνε ἀπό τά εἰδωλόθυτα, καταπατώντας τήν ἐντολή τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, ὁ ὁποῖος ἀπαγόρευε στούς Ἰουδαίους νά τρῶνε ἀπό τό κρέας τῶν ζώων πού θυσίαζαν οἱ εἰδωλολάτρες στούς θεούς τους, ἐκεῖνοι δέν δέχθηκαν νά τό κάνουν. Δέν δέχθηκαν νά ἀρνηθοῦν τήν πατρώα εὐσέβεια πού ἐπέβαλε αὐτή τή νηστεία, τήν ἀποχή δηλαδή ἀπό αὐτά τά βρώματα.
Καί ἔμειναν σταθεροί στήν ἐπιλογή καί στήν ἀπόφασή τους αὐτή, ἀκόμη καί ὅταν ὁ Ἀντίοχος τούς ἀπείλησε ὅτι θά τούς ὁδηγοῦσε στόν θάνατο, ἐάν δέν ὑπάκουαν στίς ἐντολές του.
Καί ἔμειναν σταθεροί στήν πίστη τους καί στή νηστεία τήν ὁποία αὐτή ὑπαγόρευε, ἀκόμη καί ὅταν ὁ Ἀντίοχος ἄρχισε νά θανατώνει ἕνα-ἕνα τά ἀδέλφια, ἐπιχειρώντας νά φοβίσει τά ὑπόλοιπα καί νά τά ἀναγκάσει νά συμμορφωθοῦν στίς ἐντολές του.
Ἔτσι ἔμειναν καί οἱ ἑπτά πιστοί μέχρι τέλους στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ἔγιναν μάρτυρες τῆς ἀληθείας, μάρτυρες προκειμένου νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους καί τήν εὐσέβεια τῶν πατέρων τους, μαζί καί μέ τή μητέρα τους, τήν ἁγία Σολομονή, ἡ ὁποία, ὅταν εἶδε τά παιδιά της νά θυσιάζονται, ρίχθηκε καί αὐτή στή φωτιά γιά νά λάβει μαζί τους τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Οἱ ἑπτά Μακκαβαῖοι παῖδες ἀποτελοῦν, ἀδελφοί μου, ἀναμφίβολα ἕνα ἰσχυρό παράδειγμα ἐμμονῆς στήν πίστη καί στήν εὐσέβεια καί γιά μᾶς, ἕνα παράδειγμα ἀνάλογο τῶν ἁγίων μαρτύρων, ἄν καί αὐτοί ἔζησαν στήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πρίν ἀπό τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Καί ἀποτελοῦν παράδειγμα καί γιά μᾶς, γιατί ζοῦσαν καί ἐκεῖνοι σέ μία ἐποχή σάν τή δική μας, σέ μία ἐποχή στήν ὁποία εἶχε ὑπερπλεονάσει ἡ ἁμαρτία, ἀλλά εἶχαν χαλαρώσει καί τά ἤθη, εἶχε χαλαρώσει καί ἡ σχέση τῶν Ἰουδαίων μέ τήν πίστη τους στόν Θεό καί τήν ἐφαρμογή τοῦ νόμου του, καθώς πολλοί εἶχαν ἐπηρεασθεῖ ἤ καί παρασυρθεῖ ἀπό τό πολυπολιτισμικό περιβάλλον τῆς ἑλληνιστικῆς περιόδου μέσα στό ὁποῖο ζοῦσαν καί ἀπό τά εἴδωλα στά ὁποῖα πίστευαν πολλοί ἄνθρωποι, ὅπως συμβαίνει, δηλαδή, καί στίς ἡμέρες μας.
Καί ἐάν οἱ ἑπτά Μακκαβαῖοι ἔφθασαν μέχρι τό μαρτύριο προκειμένου νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους, νά μήν ἀρνηθοῦν τόν νόμο καί τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, θά πρέπει καί ἐμεῖς νά στεκόμασθε μέ τόν ἴδιο σεβασμό ἀπέναντι στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί στίς ἐντολές του, καί νά μήν παρασυρόμεθα εὔκολα ἀπό ὅ,τι κυκλοφορεῖ γύρω μας, εἴτε αὐτό εἶναι ἄλλες θρησκεῖες καί ἰδεολογίες, εἴτε εἶναι ἡ ἀπιστία καί ἡ ἁμαρτία. Θά πρέπει νά προσπαθοῦμε καί νά ἀγωνιζόμεθα νά μένουμε σταθεροί στήν πίστη μας, στίς ἀρχές μας, στήν εὐσέβεια πού διδαχθήκαμε ἀπό τούς πατέρες μας, ὅπως ἀκριβῶς συμβουλεύει καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος τόν μαθητή του Τιμόθεο λέγοντας: «μένε ἐν οἷς ἔμαθες καί ἐπιστώθης». Διότι αὐτή ἡ πίστη μας στόν Θεό εἶναι πού μπορεῖ νά μᾶς κρατήσει ὄρθιους μέσα στόν κυκεῶνα τοῦ σύγχρονου κόσμου, ὅπως κράτησε καί τούς πατέρες μας. Ἀρκεῖ καί ἐμεῖς νά προσπαθοῦμε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μέ ὅσα ὅρισε ἡ Ἐκκλησία μας καί οἱ ὅσιοι καί θεοφόροι πατέρες μας γιά νά μᾶς βοηθήσουν νά ζήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὅπως τήν ἔζησε καί ὁ πολιοῦχος μας ὅσιος Ἀντώνιος ὁ νέος, τόν ὁποῖο κατά τήν παράδοση τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας τιμοῦμε καί σήμερα. Διότι καί αὐτός ἀποτελεῖ πρότυπο ἀγῶνος πνευματικοῦ καί νηστείας ἀλλά καί ἀπόδειξη τῆς δυνάμεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου κατετρόπωσε τόν ἐχθρό, καί κατόρθωσε μέ τή χάρη του νά βγεῖ νικητής στόν πνευματικό στίβο καί νά λάβει, ὅπως καί οἱ ἑπτά Μακκαβαῖοι παῖδες, τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως.
Εὔχομαι, λοιπόν, ἀδελφοί μου, μέ τή χάρη τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί μέ τίς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων ἑπτά Μακκαβαίων καί τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, νά διέλθουμε καί τήν περίοδο αὐτή τοῦ Δεκαπενταυγούστου ἀξιοποιώντας τήν εὐκαιρία πού μᾶς δίνει ἡ Ἐκκλησία μας μέ τή νηστεία ἀλλά καί τίς Παρακλήσεις τῆς Παναγίας μας, καί νά προετοιμασθοῦμε κατάλληλα γιά τή μεγάλη ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της, γιά τό Πάσχα, ὅπως συνηθίζουμε νά τό ὀνομάζουμε, τοῦ καλοκαιριοῦ.
Εὔχομαι καλό μήνα, καλή δύναμη, καλή προσπάθεια μέσα ἀπό τή χάρη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μέσα ἀπό τίς εὐχές τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἰδιαιτέρως τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου. Ἀμήν.
