Γράφει ο αρχιδιακονος της Ι. Μεσσηνιας Νεοφυτος Σαχλάς
Είναι κάποιες φορές που τα λόγια σταματούν και αρχίζει να μιλά η καρδιά. Και έρχονται στο μυαλό του καθενός εικόνες,συζητήσεις ,αναμνήσεις , γέλια και καβγάδες ,ατέλειωτες ώρες ,με πολλές ευχάριστες στιγμές ,γιατί αυτό που πάντα βασίλευε ήταν η ειλικρινής αγάπη . Με έπιασες στα χέρια σου όταν ήμουν ενός έτους το 1991 με έβαλες στην εκκλησία και με εκανες χριστιανό , νεαρός ιερομόναχος εσυ τότε , στη Μόνη του Βουλκανου και εγώ ένα μωρό μεσα στα τόσα που θα περνούσαν ολα αυτα τα χρονια απο τα δικα σου χέρια. Και πέρασαν τα χρόνια και ήρθες στην Καλαμάτα,εφημεριος στην ενορία μου και συνδεθήκαμε ακόμα περισσότερο, σε στεναχώρησα πολλές φορές ,παρα πολλές,εσυ όμως δεν έπαψες να με αγαπάς ,να με στηρίζεις ,να με μαλώνεις και να με παρατηρείς ,για το καλό μου όπως πάντα χαρακτηριστικά έλεγες….όντως για το καλο μου όμως, το καταλαβαίνω καθημερινά . Και πέρασαν παλι τα χρόνια και ήρθα δόκιμος μοναχός στο μοναστήρι σου που έμμελλε να γίνει και δικό μου και όπως το 91 με πήρες στην αγκαλια σου και με εκανες χριστιανό,έτσι για δεύτερη φορά πάλι μετά από χρόνια με πήρες από το χέρι ,μαζί με τον ηγούμενο του μοναστηριού μας και με οδήγησες στον νυμφαγωγό μου και γέροντα μας Μητροπολίτη Μεσσηνιας κ.κ Χρυσοστομο για να μου προσφερει το αγγελικό σχήμα να με κείρει μοναχό. Και ήρθε τωρα ο καιρός όπου η εκκλησία σου έδωσε αυτό που άξιζες πραγματικά ….. είσαι πλέον ο Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων και τα φέρνει ετσι η ζωη ,ώστε το μωρό του χθες ,σήμερα να ειναι διάκονος και να εκφωνεί για πρώτη φορά την φήμη σου ,στη γενέτειρα σου, στο Ναό της Παναγιάς της Μεγαλόχαρης και η καρδιά του να χτυπά σαν τρελή από χαρά γιαυτη τη μεγάλη ευλογία που του χάρισε ο Θεός. Τώρα πια θα ανοίξεις τα φτερά σου και θα πετάξεις μακριά ,προς τη νέα σου διακονία, μακριά από την Καλαματα και τους αδελφούς σου , και θα αφήσεις κενό μεγάλο πίσω σου ,θα μας λείψεις πολύ ,όμως θα εισαι πάντα στην καρδιά και στη σκέψη μας ,η αγάπη θα είναι αυτή που θα μας ενώνει πάντα…. Καλε μου Δεσπότη σε αγαπώ με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου και χαίρομαι με τη χαρα σου ,δεν είναι έλλειψη σεβασμού προς το αρχιερατικό σου αξίωμα αυτό που θα γράψω ,είναι όμως αυτό που πραγματικά αισθάνομαι για εσένα …. Δεν θα πάψεις ΠΟΤΕ να εισαι ο αδελφός και φίλος μου ,ο ΔΙΚΟΣ μου Θεόκλητος που θα ΑΓΑΠΩ για ΠΑΝΤΑ ………ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΑ !!!!!!
