Τήν Τετάρτην, 14ην / 27ην Σεπτεμβρίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.
Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται τό γεγονός ὅτι τό ἔτος 336μ.Χ. κατά τήν τελετήν τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως «ὑψώθη» ὁ εὑρεθείς σταυρός τοῦ Κυρίου, ἵνα ἴδουν τοῦτον τά συρρεύσαντα πυκνά πλήθη, ἅτινα καί ἀνεφώνησαν τό «Σῶσον Κύριε τόν λαόν σου… καί τό Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον».
Α. Ἀφ’ ἑσπέρας.
Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη ἀρχῆς γενομένης διά τῆς Θ΄ Ὥρας εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί δι’ Ἑσπερινοῦ ἐν συνεχείᾳ εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμπροσευχομένων των Ἀρχιερέων εἰς τό Ἱερόν Βῆμα καί συνιερουργούντων Ἁγιοταφιτῶν ἱερέων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος καί Πρεσβυτέρων ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί τοῦ διακόνου Ἀναστασίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Αναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Γεωργίου Ἀλβανοῦ καί μετέχοντος ἐκκλησιάσματος ἐκ πολλῶν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας, Ρουμανίας, Οὐκρανίας καί ἐντοπίων Ἑλληνορθοδόξων καί Ἀραβορθοδόξων καί μοναχῶν καί μοναζουσῶν.
Β. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς.
Τήν Τετάρτην, 14ην/27ην Σεπτεμβρίου 2017, ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν παρεπιδημούντων Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Σιβηρίας κ. Πιτιρίμ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Νικολάου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος καί ἱερομονάχων παρεπιδημούντων ἐκ των Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Αναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Γεωργίου Ἀλβανοῦ, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί συμμετέχοντος πλήθους προσκυνητῶν, ὡς νά ἦτο ἡ περίοδος τοῦ Πάσχα.
Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ἤρξατο ἡ λιτανεία μετά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐν
ᾧ φυλάσσεται τμῆμα ἐκ τοῦ Τιμίου Ξύλου τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου.
Ἡ λιτανεία διῆλθε τήν Ἀποκαθήλωσιν, τό παρεκκλήσιον τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἀκανθίνου Στεφάνου καί κατέβη εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐνταῦθα ἐγένετο ἡ ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὑπό τοῦ Πατριάρχου εἰς τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος παρά τό ὑπό τῶν Ἀρμενίων δημιουργηθέν ἐπεισόδιον παρακωλύσεως τῆς λιτανείας τῶν Ὀρθοδόξων
Ἅμα τῇ ἀνόδῳ ἡ λιτανεία ἀνῆλθε διά τῶν παρεκκλησίων τοῦ Ἑπτακαμάρου καί περιήχθη τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου, ἐν συνεχείᾳ δέ διά τοῦ παρεκκλησίου τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἀνῆλθεν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν.
Ἐνταῦθα ὁ Πατριάρχης ὁμοίως ὕψωσε τόν σταυρόν εἰς τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος κατά τήν τάξιν καί ἐν συνεχείᾳ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοποθετηθέντος ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ Γολγοθᾶ ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις εἰς τόν τόπον, ἐν ᾧ ἐτέθη ὁ Τίμιος Σταυρός, ἐφ’ οὗ προσηλώθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν.
Μετά τήν προσκύνησιν καί τήν λῆψιν τῶν ἡγιασμένων ἐκ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κλάδων βασιλικοῦ κατῆλθεν ἡ πομπή εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ, ἔνθα καί ἀπελύθη τό ἐκκλησίασμα διά τήν ἄνοδον εἰς τό Πατριαρχεῖον.
Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ». (Γαλ. 6, 14), κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Χρῆστε Σοφιανόπουλε, Ἅγιοι Πατέρες καί σεβαστοί ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Ἡ δύναμις τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ ἱερῷ τόπῳ τοῦ σταυρικοῦ πάθους ἀλλά καί τῆς εὑρέσεως αὐτοῦ, ἵνα πανηγυρικῶς ἑορτάσωμεν τήν παγκόσμιον ὕψωσιν αὐτοῦ. «Ὑψουμένου Σου Δέσποτα,-λέγει ὁ ὑμνωδός-, ἐν σταυρῷ, συνανήψωσας τοῦ Ἀδάμ τήν ἔκπτωτον φύσιν ἅπασαν· διό ὑψοῦντες τόν ἄχραντον Σταυρόν σου, φιλάνθρωπε, τήν ἐξ ὕψους σου ἰσχύν, ἐξαιτοῦμεν κραυγάζοντες· Σῶσον Ὕψιστε, ὡς Θεός ἐλεήμων τούς τιμώντας, τήν σεπτήν τε καί φωσφόρον, τοῦ Σοῦ Σταυροῦ θείαν ὕψωσιν».
Ἰδού διά τί ὁ θεῖος Παῦλος καυχᾶται καί μετ’ αὐτοῦ ἅπασα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὄντως ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Νέου Ἀδάμ, συνανυψώθη ἅπασα ἡ ἔκπτωτος φύσις τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί ἐλευθερώθη ἐκ τοῦ παραπτώματος τῆς παρακοῆς διά τῆς ἐξαλείψεως τοῦ καθ’ ἡμῶν χειρογράφου, (Κολ. 2,14).
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ πρῴην ἄγγελος τοῦ φωτός τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καταληφθείς ὑπό τῆς ἐπαράτου νόσου τῆς οἰήσεως, μετεβλήθη εἰς ἄγγελον σκότους καί εἰς ὄφιν ἀρχέκακον, τόν διάβολον τῆς παρακοῆς. Τουναντίον, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός «ἐταπείνωσεν Αὐτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ· διό καί ὁ Θεός Αὐτόν ὑπερύψωσεν, καί ἐχαρίσατο Αὐτῷ ὄνομα, τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα· ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων», (Φιλιπ. 2, 8-10).
Ὁ δέ σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἀναδείκνυται τό ξύλον τῆς εὐλογημένης ὑπακοῆς καί τῆς ἄκρας ταπεινώσεως, τό θεῖον τρόπαιον καί ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου καί κατά τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν. Ἰδοὺ διά τί ὁ Τίμιος Σταυρός ἀποτελεῖ τήν ὡραιότητα τῆς Ἐκκλησίας καί τόν φύλακα πάσης τῆς Οἰκουμένης. Κατά δέ τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν, ὁ Τίμιος Σταυρός δοξάζει καί μεγαλύνει τόν Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν, ἐπιδεικνύοντας εἰς τόν κόσμον τήν νίκην Αὐτοῦ.
Ἡμεῖς, λοιπόν, μετά τοῦ θείου Παύλου καί διά τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἴπωμεν: «Ἐμοί καυχᾶσθαι μή γένοιτο, πλήν εἰ μή ἐν μόνῳ τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου, ἐν ᾧ παθών, ἔκτεινε τά πάθη. Αὐτόν οὖν καί ἡμεῖς βεβαίως κρατῶμεν τοῦ Κυρίου τόν Σταυρόν καύχημα πάντες· ἔστι γάρ σωτήριον ἡμῖν τοῦτο τό ξύλον, ὅπλον εἰρήνης ἀήττητον τρόπαιον.». Ἀμήν, ἔτη πολλά.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
