† Μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοδωρήτου, ἐπισκόπου Ἀντιοχείας.
Ὁ Ἅγιος Θεοδώρητος ἦταν πρεσβύτερος τῆςς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιόχειας καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰου-λιανοῦ τοῦ Παραβάτου (360-363 μ.Χ.).
Ὅταν ὁ θεῖος τοῦ αὐτοκράτορος, πού ὀνομαζόταν καί αὐτός Ἰουλιανός καί ἦταν προηγουμένως Χριστιανός καί ἀναγνώστης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιόχειας, ἔγινε εἰδωλολάτρης, ἐστράφηκε κατά τῶν ἱερέων τῆς πόλεως καί κατέστρεψε τά ἱερά ἀναθήματα. Τότε συνελήφθη καί ὁ πρεσβύτερος Θεοδώρητος, τόν ὁποῖο ἐκρέμασαν καί ἐξέσκισαν τά πλευρά του. Τά μαρτύρια δέν ἐλύγισαν τήν πίστη τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος συνεχῶς ὁμολογοῦσε τήν πίστη του στόν Χρι-στό. Οἱ εἰδωλολάτρες, ἀφοῦ ἀγωνίσθηκαν μάταια, γιά νά μετα-στρέψουν τό εὐσεβές φρόνημα αὐτοῦ, τόν ἀποκεφάλισαν.
Ἔτσι ὁ Ἅγιος Θεοδώρητος ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου τῆς δόξας.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Βασιλίσκου, Εὐτροπίου καί Κλεονίκου.
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Εὐτρόπιος καί Κλεόνικος κατάγονταν ἀπό τήν Ἀμάσεια τοῦ Πόντου καί ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.). Ἦσαν στρατιῶτες καί συγγενεῖς τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος. Ὡς Χρι-στιανοί διεβλήθησαν στόν ἡγεμόνα Ἀσκληπιόδοτο, ὁ ὁποῖος τούς συνέλαβε καί τούς ἐβασάνισε σκληρά. Ὅμως οἱ Μάρτυρες, ἀφοῦ ἐπαρουσιάσθηκε σέ αὐτούς ὁ Κύριος καί ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Θεόδωρος, ἔγιναν ὑγιεῖς.
Μέσα στή φυλακή, οἱ τρεῖς νέοι δέν ἔχασαν οὔτε τό θάρρος οὔτε τήν πίστη τους. Ἀντιθέτως, ἐξακολουθοῦσαν νή λατρεύουν τόν Ἕνα καί Ἀληθινό Θεό. Μέ τό κήρυγμά τους καί τό παράδειγμα πού προσέφερε τό ἦθος, ἡ ἀπαντοχή καί τό θάρρος τους, ὁδήγησαν πολλούς συγκρατούμενούς τους στήν ἀληθινή πίστη. Ὁ Ἀσκλη-πιόδοτος ἐπληροφορήθηκε τή χριστιανική δράση τῶν τριῶν κρα-τουμένων καί τήν ἐπίδραση πού ἀσκοῦσαν στούς φυλακισμένους εἰδωλολάτρες καί διέταξε νά τούς ὁδηγήσουν καί πάλι ἐνώπιόν του.
Ὁ ἡγεμόνας τότε ἄρχισε νά κολακεύει τόν Ἅγιο Κλεόνικο, γιά νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ὑποσχόμενος δῶρα καί τιμές. Ὁ Ἁγιος ὅμως ἀφοῦ ἐγέλασε, ἐχλεύασε τήν ἀρρώστεια τῶν εἰδώλων. Καί ἐνῶ ἐτελεῖτο θυσία, μέ προσευχή κατέρριψε τό εἴδωλο τῆς Ἀρτέμιδος. Ἀμέσως ὁ ἡγεμόνας ἔδωσε ἔντολή νά βασανισθοῦν. Τότε, ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε στούς τρεῖς νέους καί στὸ πλῆθος τῶν εἰδωλολατρῶν, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦσαν τό μαστίγωμα τῶν Χριστιανῶν, ἔχοντας στό πλευρό του τόν Ἅγιο Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο. Οἱ τρεῖς Χριστιανοὶ ἀξιώθηκαν τῆς θαυματουργικῆς ἰάσεως τῶν τραυμάτων τους, ἐνῶ πολλοί εἰδωλολάτρες, πού εἶδαν τό θαῦμα ἐβαπτίσθησαν Χριστιανοί. Ὁ Ἀσκληπιόδοτος ὅμως ὄχι μόνο δὲν ἄλλαξε στάση, ἀλλά διέταξε νά ἀποκεφαλισθοῦν ὅλοι οἱ νεοφώτιστοι Χριστιανοί. Ὁ Ἀσκληπιόδοτος καί οἱ εἰδωλολάτρες, τυφλοί ἀπό ὀργή, διέταξαν τούς δήμιους νά περιχύσουν τούς τρεῖς Μάρτυρες μέ καυτή πίσσα. Ὅμως, νέα θαυματουργική ἐνέργεια ἀπό τή Θεία Χάρη δὲν ἐπέτρεψε οἱ πιστοί νέοι νά πάθουν τό παραμικρό, ἐνῶ ἡ καυτή ἄσφαλτος ἔπεσε καί κατέκαψε τούς δήμιους.
Ὅμως, ὁ σκληρόκαρδος ἡγεμόνας δέν μποροῦσε νά δεῖ τήν ἀλήθεια, ἡ ὁποία παρουσιαζόταν μπροστά στὰ μάτια του. Ἔτσι, πρόσταξε τή σταυρική καταδίκη τοῦ Εὐτρόπιου καί τοῦ Κλεονίκου, καί τή φυλάκιση τοῦ Βασιλίσκου. Οἱ δυὸ νέοι ἐπέρασαν τήν τε-λευταία νύχτα τῆς ζωῆς τους προσευχόμενοι. Καί πάλι ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε μπροστά τους, γιά νά τούς ἐνθαρρύνει.
Στίς 3 Μαρτίου 308 μ.Χ. ὁ Εὐτρόπιος καί ὁ Κλεόνικος ἐκοσμή-θηκαν μέ τούς στεφάνους τῆς ἁγιότητος καί τοῦ μαρτυρίου διά τοῦ σταυρικοῦ τους θανάτου. Ὁ Βασιλίσκος παρέμεινε ἔγκλειστος στή φυλακή, ὅπου καί ἀπέθανε μετά ἀπό μερικὰ χρόνια, κερδίζοντας τήν αἰώνια ζωή.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Ζήνωνος καί Ζωῒλου.
Εἶναι ἄγνωστο ποῦ καί πότε ἐτέλεσαν τό δρόμο τῆς ἀσκήσεως οἱ Ὅσιοι Ζήνων καί Ζωῒλος, οἱ ὁποῖοι ἐκοιμήθησαν μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Πιαμοῦντος τῆς παρθένου.
Ἡ Ὁσία Πιαμοῦν, καταγόταν ἀπό τήν Αἴγυπτο ὅπου ἔζησε τόν 4ο αἰῶνα μ.Χ. Σέ νεαρή ἡλικία ἔμεινε ὀρφανή ἀπό τόν πατέρα της, ἀλλά ἡ Χριστιανή μητέρα της τήν ἀνέθρεψε μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. Ὅταν δέ ἐμεγάλωσε, ἐπιδόθηκε μαζί μέ τή μητέρα της σέ ἔργα ἐλεημοσύνης καί εὐσπλαχνίας. Δέν ἦταν βέβαια πλούσιες, ἀλλά ἀπό τό φτωχικό τούς εἰσόδημα, συνέδραμαν τους πτωχούς καί τούς ἀδύνατους ἀδελφούς τους. Ὅταν ἡ μητέρα της ἐκοιμήθηκε, ἡ Ὁσία, μόνη της πλέον, ἐπιδόθηκε στή διακονία τῶν πασχόντων ἀδελφῶν της. Ἐπισκέπτονταν τά σπίτια τους, τούς παρηγοροῦσε καί τούς ἐστήριζε στήν πίστη. Τόση φήμη ἀπέκτησε ἡ Πιαμοῦν, ὥστε ὅταν οἱ ἐχθροί ἐπολιορκοῦσαν τή γενέτειρά της, ἀκούγοντας τό ὄνομά της ἔλυσαν τήν πολιορκία καί ἔφυγαν.
Ἡ Ὁσία Πιαμοῦν ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Ἀλεξάνδρας.
Ἡ Ὁσία Ἀλεξάνδρα ἀσκήτεψε στήν Ἀλεξάνδρεια καί ἐκοι-μήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἐννέα ἁγίων μαρτύρων, τῶν ἐκ Γεωργίας.
Οἱ ἐννέα αὐτοί Ἅγιοι Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν στό χωριό Μαραμπντά τῆς ἀνατολικῆς Γεωργίας, στήν περιοχή τῆς Καχέτης, κατά τό ἔτος 1625.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, πατριάρχου Γεωργίας.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἔζησε κατά τόν 9ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐπατρι-άρχευσε στή Γεωργία ἀπό τό 1033 μέχρι τό 1048. Πρίν τήν ἐκλογή του, ὡς Πατριάρχου, εἶχε μονάσει στή μονή τοῦ Καλίπου, στήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας, ὅπου ἐμόναζαν πολλοί Γεωργιανοί μοναχοί.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1048.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Βολοκολάμσκ, ἐν Ρωσίᾳ.
Ἡ ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Βολοκολάμσκ εἶνα ἀντί-γραφο τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ Βλαντιμίρ καί φυλάσσεται στό ναό τῆς Κοιμήσεως τοῦ Θεοτόκου τοῦ Κρεμλίνου. Τήν εἰκόνα μετέφερε ἀπό τή μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Ζβενιγκόροντ ὁ Ὅσιος Ἰωσήφ τοῦ Βολοκολάμσκ († 9 Σεπτεμβρίου) στίς 2 Μαρτίου τοῦ ἔτος 1572.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν!