Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: «Ἐσύ, Κύριε, θεμελίωσες ἀρχικὰ τὴ γῆ καὶ ἔργο τῶν χεριῶν σου εἶναι οἱ οὐρανοί. Αὐτοὶ θὰ καταστραφοῦν, ἐσὺ ὅμως παραμένεις ἀμετάβλητος. Καὶ ὅλοι γενικὰ σὰν ροῦχο θὰ παλιώσουν καὶ σὰν περικάλυμμα θὰ τοὺς τυλίξεις καὶ θὰ ἀλλοιωθοῦνε, ἐσὺ ὅμως παραμένεις ὁ ἴδιος καὶ τὰ χρόνια σου τελειωμὸ δὲ θὰ ‘χουν. Καὶ σὲ ποιὸν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπε ποτὲ ὁ Θεός: Στὰ δεξιά μου νὰ κάθεσαι, ὡσότου κάνω τοὺς ἐχθρούς σου ἀκουμπιστήρι τῶν ποδιῶν σου;
Δὲν εἶναι μήπως ὅλοι ὑπηρετικὰ πνεύματα ποὺ ἀποστέλλονται νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους γιὰ ἐκείνους ποὺ πρόκειται νὰ κληρονομήσουν τὴ σωτηρία; Γι’ αὐτὸ πρέπει ἐμεῖς νὰ στρέφουμε τὴν προσοχή μας περισσότερο σ’ αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε, γιὰ νὰ μὴν τυχὸν καὶ λοξοδρομήσουμε ἀπ’ αὐτὰ σὲ καμιὰ περίπτωση. Γιατί, ἂν ὁ λόγος ποὺ κηρύχτηκε μέσω τῶν ἀγγέλων ἀποδείχτηκε ἀληθινὸς καὶ κάθε παράβαση καὶ παρακοὴ πῆρε τὴ δίκαιη ἀνταμοιβή της σύμφωνα μὲ τὸ νόμο, πῶς θὰ μπορέσουμε ἐμεῖς νὰ ξεφύγουμε, ἂν παραμελήσουμε μιὰ τόσο μεγάλη σωτηρία; Ἡ ὁποία, ἀφοῦ ἄρχισε νὰ πρωτοκηρύσεται ἀπὸ τὸν Κύριο, μᾶς τὴν ἐπιβεβαίωσαν στὴ συνέχεια ἐκεῖνοι ποὺ τὸν ἄκουσαν.»
Η Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς προηγούμενης. Μετὰ τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ βλέπει τὴ συνέχεια τῆς νίκης τῆς ὀρθῆς πίστης ἀπέναντι αὐτὴ τὴ φορὰ στοὺς νέους διαστρεβλωτές της, τὸν φιλόσοφο Βαρλαὰμ καὶ τοὺς ὁμόφρονές του, ποὺ συρρίκνωναν τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ σ’ ἕνα ξερὸ καὶ ἀπονευρωμένο ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπινο κατασκεύασμα. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἐξέφρασε συνολικὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ἀγωνιζόμενος νὰ κρατηθεῖ ἡ Ἐκκλησία σ’ αὐτὸ ποὺ ἀποκάλυψε ὁ Κύριος, κήρυξαν οἱ ἀπόστολοι, δίδαξαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἔγινε μέτρο πίστης καὶ κήρυκας τῆς χάριτος. Στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς μέρας βλέπουμε τὴν ἀνάγκη πιστότητας στὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ. Τονίζει μεταξὺ ἄλλων ὅτι θεμέλιο αὐτῆς εἶναι ἡ αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ καὶ λόγου Του.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατυπώνει ἐπιγραμματικὰ ἕνα μεγάλο μυστήριο τῆς πίστης μας: ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὁ προαιώνιος καὶ ἀναλλοίωτος Θεός. Καὶ τεκμηριώνει τὴ μεγάλη αὐτὴ δογματικὴ ἀλήθεια ἀναφέροντας ἕνα χωρίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ποὺ ἀπευθύνεται στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ λέγει: «Ἐσύ, Κύριε, στὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας θεμελίωσες τὴ γῆ στὸ οὐράνιο στερέωμα, καὶ «ἔργα τῶν χειρῶν σου εἰσὶν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις». Αὐτοὶ θὰ ἐξαφανιστοῦν καὶ τὸ σχῆμα τους θὰ ἀλλάξει. Ἐσὺ, ὅμως, παραμένεις ἀμετάβλητος. Ὅλος ὁ κόσμος σὰν ἔνδυμα θὰ παλιώσει, κι Ἐσὺ θὰ τὸν περιτυλίξεις σὰν ροῦχο καὶ θὰ γίνει καινούργιος. Ἐσὺ, ὅμως, εἶσαι πάντοτε ὁ ἴδιος καὶ τὰ ἔτη σου θὰ εἶναι ἀτελείωτα. Στὴ συνέχεια ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, θέτοντας τὸ ἑξῆς ἐρώτημα: Σὲ ποιὸν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔχει πεῖ ποτὲ ὁ Θεός: Κάθισε στὰ δεξιά μου, μέχρι νὰ ὑποτάξω τοὺς ἐχθρούς σου καὶ νὰ τοὺς βάλω κάτω ἀπὸ τὰ πόδια σου; Σὲ κανένα. Μόνο στὸν Υἱό του τὸ εἶπε. Διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ προαιώνιος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ δημιουργὸς τῆς κτίσεως. Ὅλα μέσα στὴν κτίση φθείρονται, γηράσκουν καὶ χάνονται. Τὸ σύμπαν ὁλόκληρο εἶναι ὑπόδουλο στὴ φθορὰ καὶ ὁδηγεῖται πρὸς τὸ τέλος του. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἱστορία τῶν ἀνθρώπων διαρκῶς μεταβάλλεται. Βασιλεῖες καὶ αὐτοκρατορίες ἐμφανίζονται, ἀκμάζουν, παρακμάζουν καὶ τελικὰ ἐξαφανίζονται. Ὅλα κάποτε τελειώνουν καὶ οἱ ἐγκόσμιες ἐπιτυχίες σβήνουν. Οἱ γενιὲς διαδέχονται ἡ μία τὴν ἄλλη. Κι ἐμεῖς ὁλοένα ἀλλάζουμε καὶ φεύγουμε. Ἂς μὴν ἀφήνουμε, λοιπὸν, τὴν καρδιά μας νὰ προσκολλᾶται στὰ ἐπίγεια καὶ φθαρτά, ποὺ φεύγουν καὶ χάνονται. Ἀλλὰ νὰ ζοῦμε μὲ τὸν πόθο καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἀσυγκρίτως ἀνώτερο ἐκεῖνο κόσμο ποὺ θὰ ἀνατείλει, τὸν αἰώνιο καὶ ἄφθαρτο καὶ ἀληθινό. Νὰ ποθοῦμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ νὰ στρέφουμε τὴ σκέψη μας καὶ τὴ ζωή μας, ἐκεῖ νὰ εἶναι τὰ ὄνειρά μας καὶ οἱ προσδοκίες μας. Καὶ νὰ εἴμαστε πάντοτε ἄγρυπνοι, γιὰ νὰ τὴν κατακτήσουμε.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ συνέχεια μᾶς θέτει ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας. Ἀφοῦ λοιπόν, λέγει, ὁ Κύριος εἶναι ὁ προαιώνιος Θεός, «διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι». Πρέπει περισσότερο νὰ προσέχουμε σ’ αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε καὶ εἶναι λόγοι του. Διότι, ἐὰν δὲν προσέξουμε, διατρέχουμε τὸν κίνδυνο νὰ παρασυρθοῦμε καὶ νὰ πέσουμε ἔξω. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε τὴ σωτηρία μας, ἐὰν δὲν δείξουμε τὴν ἀνάλογη προσοχὴ στὶς θεῖες ἀλήθειες ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Κύριος, κινδυνεύουμε νὰ τὶς συνηθίσουμε καὶ σιγὰ-σιγὰ νὰ χάσουμε τὸ δρόμο μας. Καὶ τότε θὰ εἴμαστε ἀναπολόγητοι. Γι’ αὐτὸ ὁ θεῖος Ἀπόστολος μᾶς ζητᾶ νὰ δείξουμε σοβαρότητα καὶ ὑπευθυνότητα ἀπέναντι στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἂς εὐθυγραμμίζουμε στό μέτρο τοῦ ἀνθρωπίνως δυνατοῦ τὴ ζωή μας μὲ την ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴ σωτηρία μας καὶ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ζήσουμε κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν Κύριο στὴ Βασιλεία του αἰωνίως. Αὐτή εἶναι ἠ κλήση μας. Αὐτός εἶναι ὀ προορισμός μας. Ἀμήν.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
