Του Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη, Πρωτοσυγκέλλου Ι. Μητροπόλεως Φωκίδος
Την 15ην Αυγούστου, αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, η αγία μας Εκκλησία τιμά και υμνεί την Κοίμηση και Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Η ημέρα αυτή ονομάζεται και Πάσχα του καλοκαιριού. Διότι όπως το Πάσχα του Κυρίου τιμούμε τον Ιησού Χριστό, έτσι και στις 15 Αυγούστου κάθε έτους τιμούμε την ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ την αγία Μαριάμ.
Τιμούμε και τονίζουμε το γεγονός της Κοιμήσεώς της, για να καταδείξουμε ότι η Θεοτόκος δεν ήταν θεά, δεν ήταν άσπιλος η σύλληψη και η γέννησή της, όπως παρερμηνεύουν οι Λατίνοι, η κάποτε Ορθόδοξος Δυτική Εκκλησία που τώρα είναι σχισματική και αιρετική.
Η Θεοτόκος ήταν άνθρωπος όπως και εμείς. Συνελήφθη στην κοιλιά της μητέρας της, Αγίας Άννας, με την συνεργία του Αγίου Ιωακείμ, όπως και όλοι οι άνθρωποι. Γι’ αυτό και κοιμήθηκε όπως και κοιμούνται, «πεθαίνουν», όλοι οι άνθρωποι. Όμως, όπως μας παρέδωσαν οι ίδιοι οι άγιοι Απόστολοι, η Θεοτόκος μετέστη εκ του θανάτου στη ζωή. Ανέστη δηλαδή όπως και ο Υιός της και υπάρχουν πολλές μαρτυρίες περί τούτου.
Τονίζουμε όμως τον θάνατο της Θεοτόκου, για να επισημάνουμε ότι η Παναγία ήταν άνθρωπος, ακριβώς όπως και εμείς. Οι Λατίνοι υπερτιμώντας δογματικά την θέση της έφθασαν στην αίρεση και την πλάνη της Μαριο-λατρείας. Οι προτεστάντες από την άλλη υποτιμούν το μεγαλείο της αγιότητάς της. Εμείς, ως ορθόδοξοι υμνούμε, μακαρίζουμε την Θεοτόκο, για να κατανοήσουν όλοι οι αιρετικοί προτεστάντες με τις παραφυάδες των χιλιάδων αιρέσεών τους, ότι η Θεοτόκος, η Αγία Μαριάμ, η μητέρα του Ιησού Χριστού, δεν μπορεί να υποβιβάζεται σε μια απλή γυναίκα της γειτονιάς και να την αποκαλούν απλά Μαρία, λέτε και ήταν η γειτόνισσά τους.
Μεγάλη πλάνη και αίρεση αποτελεί ο υποβιβασμός της Θεοτόκου σε απλή γυναίκα, ενώ ο Άγγελος Κυρίου την αποκαλεί «Κεχαριτωμένη και ευλογημένη εν γυναιξί». Αλλά και η ίδια η Ελισάβετ, η μητέρα του Ιωάννου του Προδρόμου, όταν την συνάντησε της είπε «και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με;» (Λουκ. Α’ 43)
Ακούτε αδελφοί μου πώς την απεκάλεσε; Μητέρα του Κυρίου της. Μα ποιος είναι ο Κύριος και Θεός της Ελισάβετ, ως Ιουδαίας γυναίκας που ήταν; Φυσικά ο Γιαχβέ.
Λέγει λοιπόν η Ελισάβετ στην Μαριάμ: «Πώς είναι δυνατόν να έρχεται προς εμένα η μητέρα του Γιαχβέ μου, του Θεού μου;» Τι είναι ο Γιαχβέ; Είναι ο Θεός, είναι το Φως, είναι η Ζωή, είναι ο Δημιουργός του Παντός.
Η Μαριάμ, κατά την Αγία Γραφή προσφωνείται από την Ελισάβετ μητέρα του Θεού, διότι κυοφορούσε τον Κύριο, επρόκειτο να γεννήσει τον Γιαχβέ. Γι’ αυτό δικαίως και ορθά η αγία Εκκλησία μας την αποκαλεί Θεοτόκο, καθώς η ονομασία Θεοτόκος δηλώνει την γυναίκα εκείνη που γεννά τον Θεό.
Έτεκε λοιπόν το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που είναι ο ενσαρκωθείς Θεός. Έτεκε τον Μεσσία, έτεκε τον Ιησού, που ο ίδιος αναφώνησε και είπε ότι «Εγώ ειμί το Φως του κόσμου». Γι’ αυτό και Μητέρα του Φωτός δικαίως και ορθά την αποκαλεί την αγία Μαριάμ η Ορθόδοξος Εκκλησία.
Η ίδια Θεοτόκος είπε περί του εαυτού της στην μητέρα του Προδρόμου: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. Α’ 48).
Ακούτε πάντες τι λέγει η Θεοτόκος Μαρία; Λέγει ότι θα την μακαρίζουν, ως ευλογημένη, ως Κεχαριτωμένη, όλες πλέον οι φυλές και οι γενεές της γης.
Ποιος μακαρίζει την Θεοτόκο; Οι προτεστάντες που την αποκαλούν απλά Μαρία; Ποιοι την τιμούν και την υμνούν ως ευλογημένη και Κεχαριτωμένη μέχρι και σήμερα; Μόνο η Ορθόδοξος Εκκλησία, αδελφοί μου, την μακαρίζει και την τιμά ορθά και σωστά. Οι Παπικοί έφθασαν στην αίρεση της Μαριο-λατρείας και οι προτεστάντες έφθασαν με τις αιρέσεις τους στην υποτίμηση της Μητέρας του Φωτός. Ώστε μόνο η δική μας, η Ορθόδοξος Εκκλησία που το όνομά της σημαίνει ορθή δόξα, την ορθή δηλαδή οδό και πίστη που δοξάζει ορθά τον Κύριο και Θεό μας, μόνο η Εκκλησία μας με την εμπειρία των αγίων τόσων αιώνων, αποδίδει την σωστή και πρέπουσα τιμή στην Παναγία.
Η Θεοτόκος είναι η Βάτος η φλεγομένη και μη καιομένη. Όπως η αγία Βάτος στο όρος Σινά, φλεγόταν από το ακατάλυτο Πυρ, που είναι ο Γιαχβέ, δηλαδή ο Κύριός μας, αλλά δεν καιγόταν, έτσι και η αγία Μαριάμ, η ευλογημένη και Κεχαριτωμένη εν γυναιξί, η Μητέρα του Κυρίου της Ελισάβετ, η Μητέρα του Φωτός, δέχθηκε και κυοφόρησε μέσα της επί εννέα ολόκληρους μήνες το ακατάλυτο Πυρ, τον Γιαχβέ, τον Κύριο της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, χωρίς να καεί, χωρίς να πάθει ουδεμία βλάβη. Δέχθηκε μέσα της όλη την αγιότητα, τον άγιο Θεό και όπως ένα δοχείο ευωδιάζει όταν εισέλθει σε αυτό μύρο ευωδιάζον, έτσι και η Θεοτόκος, εκτός από Βάτος που δέχθηκε το Θείον Πυρ και δεν κατακάηκε, δέχθηκε και το Μύρον το ευωδιάζον, τον Γιαχβέ, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος και η ίδια πλέον έγινε δοχείον ευωδιάζον. Εισερχόμενος ο Άγιος Θεός εντός της κοιλίας της εν Πνεύματι Αγίω, αγιάζει αυτήν ολόκληρον, γι’ αυτό και ορθώς την αποκαλούμε Παναγία, αφού αγιάσθηκε εξόχως από τον Άγιο Θεό που έτεκε.
Αυτή την ευλογημένη εν γυναιξί και Κεχαριτωμένη, αυτήν την Μητέρα του Κυρίου μας, αυτήν που η ίδια προεφήτευσε περί του εαυτού της ότι θα την μακαρίζουν όλες οι γενεές, σας λέγω αδελφοί μου, ότι μόνο εμείς, τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας την μακαρίζουμε ορθοδόξως, δηλαδή ορθά και σωστά.
Εμείς λοιπόν που ορθά την αποκαλούμε αγία και Παναγία, εμείς που ορθά την τιμούμε ως Θεοτόκον και μητέρα του Κυρίου μας εμείς είμαστε αι γενεαί εκείνοι που φωνάζουμε προς όλους να έλθουν κοντά μας, ώστε την Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός εν ύμνοις να την μεγαλύνουμε. Αμήν.