Τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Τί εἶναι ὅμως ἡ αἰώνια ζωή; Στό ἐρώτημά μας αὐτό μᾶς ἀπαντᾶ ὁ ἀγαπημένος μαθητής τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰωάννης, λέγοντας: “Οὗτός ἐστιν (ὁ Χριστός) ὁ ἀληθινός Θεός καί ζωή αἰώνιος” (Ἰωάν. α΄, 20). “Αὕτη δέ ἐστίν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν” (Ἰωάν. ιζ΄, 3).
Ἀληθινός Θεός εἶναι ὁ Πατέρας, ἀληθινός Θεός ὁ Υἱός, ἀληθινός Θεός εἶναι καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Αἰώνιος ζωή εἶναι ὁ Πατήρ, αἰώνιος ζωή ὁ Υἱός, αἰώνιος ζωή εἶναι καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἄρα ἡ αἰώνιος ζωή εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Τριαδικός Θεός μας.
Ἑπομένως ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὁποία μιλάει ἡ Γραφή καί ὅπου ἀναμένουμε νά πᾶμε, ὅταν φύγουμε ἀπό τήν πρόσκαιρη αὐτή ζωή, ὁ Παράδεισος, ὅπως τόν ὀνομάζουν οἱ ἁπλοϊκοί ἄνθρωποι, ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί ἡ αἰώνιος ζωή, ὅπως τήν ὀνομάζει ἡ Ἁγία Γραφή, δέν εἶναι, οὐσιαστικά, τίποτε ἄλλο παρά ἡ συμμετοχή μας στή θεότητα τοῦ Χριστοῦ.
Γι᾿ αὐτό καί ὁ πραγματικά πιστός, ὅπως λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, μπορεῖ νά καυχηθεῖ ἐν Κυρίῳὅτι ζεῖ ἀπό τώρα στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.Ἀπό τώρα εἶναι στόν Παράδεισο, γιατί μέσω τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας μετέχει-μεταλαμβάνει, γεύεται καί προγεύεται ἀπό τώρα τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ, ἄρα τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός. “Ἐγώ εἰμί ἡ ζωή” (Ἰωάν. ια΄, 25), εἶπε ὁ Κύριος.
Ἄρα, ἀδέλφια μου, ὅποιος μετέχει τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, μετέχει τῆς ζωῆς καί, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, ὡς Θεός δέν ἔχει τέλος, εἶναι, δηλαδή, αἰώνιος. Ἑπομένως, μετέχει ἀπό τώρα ὁ ἄνθρωπος αὐτός τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἀπό τώρα βρίσκεται στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Γι᾿ αὐτό, ἐξάλλου, ὁ Κύριός μας εἶπε ὅτι: “Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστιν” (Λουκ, ιζ΄, 21), δηλαδή, ὅσοι ἔχετε τό Χριστό μέσα σας, ἤδη βρίσκεστε στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Γι᾿ αὐτό καί ὁ Παῦλος μποροῦσε καί φώναζε: “Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός” (Γαλ. β΄ 20). Δέ ζῶ πιά ἐγώ, ἀλλά, ἀφοῦ ἑνώθηκα μέ τό Χριστό, εἴμαστε πλέον ἕνα καί ζεῖ μέσα μου ὁ Κύριος! Ἀγαπημένοι μου Χριστιανοί, ὅπως ἤδη προείπαμε, γιά τόν ἐραστή τοῦ Ἰησοῦ ἡ συνάντηση μαζί Του, ἡ γνωριμία μαζί Του, ἡ συνομιλία μαζί Του, ἡ ἀγάπη πού τρέφει γι’ Αὐτόν δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνα προστάδιο, πού θερμαίνει τήν ψυχή του, ἕως ὅτου φτάσει στό θεϊκό ἔρωτα, στή μοναδική θεϊκή Κοινωνία καί ὁλοκληρωτική ἕνωση μέ τον Ἰησοῦ Του. Αὐτό τό προστάδιο συμβολίζει στην Ἐκκλησία μας καί ὁὌρθρος, πού τελεῖται πρίν τη Θεία Λειτουργία. Εἶναι ἡ Παλαιά Διαθήκη, πού προηγεῖται τῆς Καινῆς.
Μέ τήν ἕνωση αὐτή τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό ὁ ἄνθρωπος θεοῦται, φτάνει δηλαδή στή θέωση, γίνεται κατά χάριν Θεός, γίνεται ἅγιος. Πρέπει ὅμως, νά γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἁγιότητα καί ἡ δόξα αὐτή δεν πηγάζουν ἀπό τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο, γιατί δεν εἶναι κάτι τό δικό του. Πηγάζουν ἀπό την ἁγιότητα καί τή δόξα τοῦ Ἴδιου τοῦ Θεοῦ, μέ τον Ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος ἐλεύθερα θέλησε νά ἑνωθεῖ. Ἡ ἁγιότητα ἐκ φύσεως εἶναι ἰδιότητα μόνο τοῦ Θεοῦ. “Οἱ ἅγιοι δέ διαθέτουν δική τους ἁγιότητα, ἀλλά μετέχουν σ᾿ ἐκείνη τοῦ Θεοῦ, στό βαθμό πού μόνο Ἐκεῖνος εὐδοκεῖ καί θέλει’’ (μητρoπ. Περγάμου Ἰωάννης).
Ὁ Θεός ἁγιάζει μόνο ὅποιον Ἐκεῖνος θέλει. Γι᾿ αὐτό ἡ ἁγιότητα-θέωση ποτέ δέν προηγεῖται τῆς Θείας Κοινωνίας, ἀλλά πάντοτε ἕπεται. Ἄν ἤμασταν ἅγιοι πρίν κοινωνήσουμε, τότε πρός τί ἡ συμμετοχή μας στή Θεία Κοινωνία; Μόνο ἡ μετοχή μας στήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἕνωσή μας μαζί Του θά μᾶς χαρίσει τήν ἁγιότητα.
Με λίγα λόγια, ἐκεῖνοι πού ἄξια μετέχουν στη Θεία Κοινωνία φτάνουν στή θέωση, λόγω τῆς πλήρους παρουσίας τοῦ Θεοῦ μέσα τους. Ἔτσι, ἡ Θεοτόκος ὀνομάζεται Παναγία καί Ὑπεραγία ὄχι τόσο γιά τίς ἀρετές της, ὅπως ξαναλέγει ὁ μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης, ἀλλά γιατί αὐτή περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον ἄνθρωπο, ἑνώθηκε προσωπικά μέ τόν ἅγιο Θεό, δίνοντας σάρκα καί αἷμα στόν Υἱό Του.
Νά γιατί, ἀδέλφια μου, οἱ ἅγιοι Πατέρες μας ὀνομάζουν τή Θεία Κοινωνία κέντρο τῆς ζωῆς μας! Νά γιατί μᾶς λένε ὅτι ὅλη ἡ Ἐκκλησία συναντᾶται στό Ἅγιο Ποτήριο, τό ὁποῖο εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς! Νά γιατί τονίζουν ὅτι χωρίς τη Θεία Κοινωνία δέν ὑπάρχει σωτηρία γιά τον ἄνθρωπο! Νά πῶς ὁ ἐραστής τοῦ Χριστοῦ βιώνει τή Θεία αὐτή Κοινωνία! Νά γιατί ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά εἶναι σέ συνεχῆ ἐπαφή μέ τή Θεία Κοινωνία: Γιατί αὐτή τοῦ χαρίζει τήν αἰώνια ζωή, δηλαδή τό Χριστό!