Φαίνεται ότι οϊ σύγχρονοι Έλληνες άποφασίσαμε νά μιμηθοϋμε όχι τούς προγόνους μας πού δόξασαν τήν Ελλάδα καί δημιούργησαν πολιτισμό, τόν όποιο άκτινοβόλησαν στόν ύπόλοιπο κόσμο, αλλά έκείνους πού μάλλον δυσφήμησαν τή χώρα αύτή. Διότι τό σημερινό κατάντημα τής Δημοκρατίας, γιά τήν όποια τόσο πολύ καυχόμαστε, δέν είναι νέο. Έρχεται νά έπαληθεύσει άκόμη μιά φορά τά λόγια τού Ισοκράτη, τού έπιφανοϋς Αθηναίου ρήτορα καί διδασκάλου πολλών ρητόρων (436-338 π.Χ.). Είπε ό Ισοκράτης έδώ καί 2.400 χρόνια γιά τήν Αθηναϊκή Δημοκρατία τών ήμερών του: Ενώ ή Δημοκρατία μας είναι διεφθαρμένη, έμεΐς τίποτε δέν κάνουμε γιά νά τή διορθώσουμε. Όμως οί πρόγονοί μας, ό Σόλων καί ό Κλεισθένης, δέν έκαναν τέτοια δημοκρατία. Δέν παιδαγωγούσαν τούς πολίτες, ώστε νά θεωρούν «τήν μέν άκολασίαν δημοκρατίαν, τήν δέ παρανομίαν έλευθερίαν», τήν μέν άναίδειαν τού λόγου ώς ισότητα, τήν δέ άναρχίαν εύδαιμονίαν. Ή πολιτεία στά χρόνια έκεϊνα «μισούσα καί κολάζουσα» (^τιμωρούσα) όλους αύτούς, έκανε όλους τούς πολίτες «βελτίους καί σωφρονεστέρους».
Δυστυχώς ή ίδια παιδαγωγία προσφέρεται καί σήμερα. Γι’αύτό ή άναρχία βασιλεύει σ’ όλα τά έπίπεδα τής κοινωνίας καί όχι μόνο στούς δρόμους. Ή παρανομία είναι καθεστώς ή δέ αύθάδεια δέν άνθεΐ μόνο μεταξύ τών ώριμων, άλλά μεταξύ καί
αύτών τών μαθητών, πού ένισχυόμενοι έξωθεν πραγματοποιούν συνεχείς καταλήψεις τών σχολείων τους, ένώ οί φοιτητές προβαίνουν σέ… «εύγενέστερες» ένέργειες. Κτίζουν τις εισόδους τών γραφείων τών καθηγητών τους μέ τούβλα, έγκλωβίζοντας τούς δασκάλους τους. ‘Εξάλλου ή κατάχρηση τού δικαιώματος τής έλευθερίας καί τής ίσότητος είναι τόσο μεγάλη, ώστε έν όνόματι τής έλευθερίας ξεχάσαμε ότι ή έλευθερία τού ένός σταματά έκεΐ πού άρχίζει ή έλευθερία τού άλλου.
Ωστόσο ή αίτια τής κακοδαιμονίας καί αύτοκαταστροφής μας δέν είναι μόνο ή διαστροφή τής έννοιας τής Δημοκρατίας καί ή περιφρόνηση τών λεγάμενων δημοκρατικών θεσμών ούτε μόνο ή άδράνεια τών άρχόντων πρός διόρθωση τού κακού. Αιτία τού κατήφορου τής κοινωνίας μας είναι ή άπομάκρυνσή μας άπό τόν Θεό. Όσο άπομακρυνόμαστε άπό Αύτόν, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε πρός τήν καταστροφή. Μάς τό βεβαίωσε ό ιερός Ψαλμωδός μέ τόν θεόπνευστο λόγο του: «Ιδού οί μακρύνοντες έαυτούς άπό σοϋ άπολοΰνται» (Ψαλμ. οβ’ [72] 27). «Όσοι μακρύνουν τούς έαυτούς τους άπό Σένα, τόν Θεό, ιδού αύτοί θά άπολεσθοΰν»!
Τίποτε λοιπόν δέν μάς σώζει, ούτε βεβαίως καί ή Δημοκρατία, γιά τήν όποια όλοι κόπτονται, άλλά κανείς δέν τήν τιμά, παρά μόνο ή έπιστροφή καί ό σύνδεσμός μας μέ τόν παντοκράτορα Θεό. Οί χωρίς Θεό διακηρύξεις καί τά λαϊκίστικα συνθήματα μάς σπρώχνουν βαθύτερα πρός τόν όλεθρο καί τήν καταστροφή.