Μέ τήν ἐκλεκτήν ὁμόζυγόν του Μαργαρίταν, ἐδημιούργησεν μίαν ἀρίστην πολύτεκνον οἰκογένειαν καί ηὐτύχησεν νά ἴδῃ ἐγγόνους καί δισεγγόνους, ἕνα δέ ἐκ τῶν υἱῶν του Ἁγιορείτην Μοναχόν, τόν Φιλόθεον, μετά τοῦ ὁποίου ἤδη συναυλίζεται εἰς τόν Οὐρανόν .
Ἐπεράτωσεν τάς Γυμνασικάς του σπουδάς ὑπό τήν σκέπην τῆς Μεγαλόχαρης εἰς Τῆνον καί ἔλαβεν τό Πτυχίον τοῦ Ἀνωτέρου Ἐκκλησιαστικοῦ Φροντιστηρίου τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν τό 1951.Ἄξιος καί ταπεινός διάκονος τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, πιστός τηρητής τῆς τάξεως καί τῶν παραδόσεων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑπηρέτησεν εὐόρκως καί εὐδοκίμως, μέ ἱεραποστολικόν φρόνημα καί θυσιαστικόν ζῆλον τήν καθ’ ἡμᾶς Ἱεράν Μητρόπολιν ὡς Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Μυκόνου καί τούς Ἱερούς Ναούς τῆς νήσου, τῆς Παναχράντου, ἀπό τό 1951 ἕως τό το 1970, καί τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἀπό τό 1970 ἕως τῆς συνταξιοδοτήσεώς του τό 2006, διακονήσας μέ ἀφοσίωσιν τρεῖς Ἀρχιερεῖς, τούς ἀειμνήστους προκατόχους μας Φιλάρετον καί Δωρόθεον Α΄ καί τήν ἐλαχιστότητά μας. Ὁ μεταστάς διεκρίνετο διά λογιότητά του, τήν ἀθόρυβον ἀλλά πλουσίαν φιλανθρωπικήν του δραστηριότητα καί τήν ἀγάπην του πρός τήν βουκολικήν ζωήν καί ἀπελάμβανε τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς τιμῆς ὅλων τῶν Μυκονίων, τούς ὁποίους καί ὁ ἴδιος ἀδιακρίτως ἐσέβετο.
Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τοῦ μεταστάντος θά τελεσθῇ αὔριον, Τετάρτην, 9ην Αύγούστου, εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τῆς Μεγάλης Παναγιᾶς Μυκόνου, μετά τό πέρας τῆς Ἀρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας.
† Ο ΣΥΡΟΥ & ΜΥΚΟΝΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄