Aρχιμ. Αλεξίου Ιστρατόγλου Ανχη(ΣΙ)
Στρατιωτικού Ιερέως Αρχηγείου Στόλου – Ναυστάθμου Σαλαμίνας
Μέσα στο πνεύμα της θρησκευτικής διαπαιδαγωγήσεως του στρατεύματος, στις 6 Αυγούστου του 1841, το Ανώτερο Φρουραρχείο Πρωτευούσης, εκδίδει Ημερή- σια διαταγή, με πρόγραμμα Λειτουργιών και συμμετοχής σε αυτές από τα στρατεύματα που βρίσκονται εντός της Φρουράς. Αυτή η Ημερήσια Διαταγή αποτελεί τη συνέχεια προηγουμένων διαταγών που είχαν εκδοθεί ένα μήνα πριν και συγκεκριμένα στις 15 Ιουλίου 1841.
Στο εν λόγω κείμενο επισημαίνεται η αναγκαιότητα συμμετοχής όλων των Ορθοδόξων υπηρετούντων στη φρουρά αυτή, «άνευ εξαιρέσεων βαθμού». Η Θεία Λειτουργία θα γινόταν στον Ι.Ν. Αγίας Ειρήνης και εντός του Ναού καθοριζόταν οι θέσεις εκάστου μέρους του στρατεύματος. Έτσι το 3ο Τάγμα Πεζικού θα παραταχθεί στο κέντρο του Ναού, οι σκαπανείς και πυροβολητές στο δεξιό κλίτος και η 1η Μοίρα με την 1η Ίλη της 2ας Μοίρας, στο αριστερό κλίτος.
Στη συνέχεια της εν λόγω διαταγής τονίζεται ότι με προσοχή και ευταξία να παρακολουθούν τη Θεία Λειτουργία τα στρατεύματα, τονίζοντας την προσοχή και το ενδιαφέρον του επικεφαλή που τους συνοδεύει και με το τέλος της Θείας Λειτουργίας και «αφού λάβωσιν από τον ιερουργούντα Ιερέα το αντίδωρον, τότε δύνανται να αναχωρήσωσιν δια τους στρατώνας τους». Επίσης καθορίζει και την σειρά που θα πρέπει να ακολουθούν, προκειμένου να μην προκληθεί αταξία και σύγχυση. Στο τέλος αυτής της Διαταγής αναφέρει τα εξής꞉ «ο Ταγματάρχης της πλατείας πρέπει να παρευρίσκεται εις τας στρατιωτικάς λειτουργίας και θέλει φροντίση δια την εκτέλεσιν της παρούσης διαταγής».
Με επιστολή του Υπουργείου Στρατιωτικών, με ημερομηνία 8 Αυγούστου 1841, την οποία απευθύνει προς το Ανώτερο της Πρωτευούσης Φρουραρχείο, εγκρίνει την ημερήσια διαταγή που έχει εκδώσει με ημερομηνία 6 Αυγούστου 1841. Έτσι αποκτά η εν λόγω διαταγή μεγαλύτερο κύρος και ισχύ, αφού έχει και την έγκριση του αρμοδίου Υπουργείου. Νωρίτερα όμως με έγγραφο του Υπουργείου Εκκλησιαστικών, προς το Υπουργείο Στρατιωτικών, με ημερομηνία 24 Αυγούστου 1840, εγκρίνεται η χρησιμοποίηση του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Ειρήνης που βρίσκεται στην οδό Αιόλου, για την εκτέλεση της Θείας Λειτουργίας του Ανωτέρου Φρουραρχείου Αθηνών.
Έτσι με όλα τα ανωτέρω που αναφέραμε, καταλαβαίνουμε πόσο σαφή και κατανοητή είναι η Ημερήσια Διαταγή του Φρουραρχείου της Πρωτευούσης, μέσα στο πνεύμα των προηγουμένων διαταγών ως συνέχεια αυτών, ενώ οι κατευθύνσεις- οδηγίες που δίνονται, δεν ήταν δυνατόν να αποτελούν κάτι το διαφορετικό, μέσα στο γενικότερο πνεύμα το οποίο επικρατούσε την εποχή εκείνη και με τις βάσεις που ετίθεντο στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος. Καταλαβαίνουμε ότι εδίδετο ιδιαίτερη προσοχή στη θρησκευτική διαπαιδαγώγη- ση του στρατεύματος και στην καλλιέργεια της πίστεως, ως ένα επιπλέον εφόδιο στα εφόδια τα οποία τους εδίδοντο, προκειμένου να εκπληρώσουν το χρέος και την αποστολή τους, αγωνιζόμενοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος».
Σε έγγραφο του Υπουργείου Στρατιωτικών προς τον Βασιλέα Όθωνα, με ημερομηνία 19 Ιουλίου 1841, ζητείται η έγκριση δαπάνης 200 δραχμών, για την οικοδομή μιας Αγίας Τράπεζας εντός του Ναού της Αγίας Ειρήνης και για την αγορά ιερών σκευών, για τις ιερουργίες του Ανώτερου Φρουραρχείου της Πρωτευούσης. Στη συνέχεια με έγγραφο του Βασιλέα Όθωνα με ημερομηνία 22 Ιουλίου 1841, εγκρίνεται το ποσό το οποίο είχε αιτηθεί το Υπουργείο για την ανωτέρω εργασία και αγορά. Στις 29 Ιουλίου 1841, το φρουραρχείο Ρίου αποστέλλει επιστολή προς το Υπουργείο Στρατιωτικών, με την οποία ζητά την επισκευή Εκκλησίας.
Μετά τα ανωτέρω κείμενα που έχουν να κάνουν με διαταγές και κατευθύνσεις που αφορούν το σύνολο του στρατεύματος και αποτελούν μία ενιαία γραμμή της κεντρικής διοικήσεως του κράτους, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν, γνωρίζοντας αυτό, ανατρέχοντας στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Εκεί θα έχουμε τη δυνατότητα μέσα από την σχετική αλληλογρα- φία που έχει διασωθεί, να γνωρίσουμε ονόματα, να δούμε τη δράση Στρατιω- τικών Ιερέων και τέλος να δούμε και τη τοποθέτηση της επίσημης αρχής, του Υπουργείου των Στρατιωτικών, έναντι αυτών και της ποιμαντικής των διακονίας.
Θα προσπαθήσουμε μέσα από τα ιστορικά αρχεία που υπάρχουν, να φέρουμε στο φως ονόματα Στρατιωτικών Ιερέων, που κανείς δεν γνωρίζει, όπως δεν γνωρίζει και τη δραστηριότητα αυτών, αφού κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να εξετάσει και να παρουσιάσει μέσα από ανέκδοτο υλικό που υπάρχει, την πολύτιμη συνεισφορά αυτών των απλών λειτουργών των μυστηρίων του Θεού.
Θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε βιογραφικά στοιχεία τους και να σκιαγραφήσουμε την προσωπικότητά τους, μέσα από τη δράση και το έργο τους, όπως αποτυπώνεται από έγγραφα και γεγονότα της εποχής που έχουν διασωθεί. Θα δούμε τους αγώνες και τις μάχες που έδιδαν καθημερινά μέσα από την πολυμορφία και πολυπλοκότητα της ποιμαντικής τους διακονίας, μέσα στην καθημερινότητα που ζούσαν και αντιμετώπιζαν,. Μια καθημερινότητα που πολλές φορές ήταν σκληρή και απάνθρωπη και αγωνίζονταν κάτω από αντίξοες συνθήκες, με υποτυπώδη μέσα, χωρίς ανέσεις, χωρίς καμία βοήθεια, να την μετατρέψουν σε ανθρώπινη, προσιτή και καλλιεργήσιμη, προκειμένου να βοηθήσουν τον άνθρωπο να αναδείξει τα χαρίσματα και τις δωρεές με τις οποίες τον έχει προικίσει ο Θεός.
Τα στοιχεία τα οποία υπάρχουν στη διάθεση μας, θα μας αποδείξουν το ανυπόκριτο και ανύσταχτο ενδιαφέρον αυτών των ανθρώπων, που πολλές φορές υπερέβαλλαν και ξεπερνούσαν τις δυνάμεις τους, δίνοντας όλο τους το είναι στον αγώνα, στο Έθνος, στην Εκκλησία. Δεν κοίταξαν θέσεις, δεν επεδίωξαν αξιώματα, δεν ζήτησαν αμοιβές, δεν παραπονέθηκαν, δεν ζήτησαν επιβραβεύ- σεις και ηθικές αμοιβές. Εργάζονταν ήσυχα αθόρυβα, μεθοδικά και συστηματικά για τον Θεό και τον άνθρωπο. Και όταν έφτασαν στο τέλος, αποσύρθηκαν ήσυ- χα και αθόρυβα. Όταν οι σωματικές τους δυνάμεις τους εγκατέλειψαν και ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους, έχοντας εκπληρώσει την αποστολή και το έργο τους, παρέδωσαν τη σκυτάλη στους νεώτερους, έχοντας ήσυχη τη συνείδηση τους, ότι έπραξαν στο ακέραιο αυτό που έπρεπε να κάνουν για να μπορούν να δώσουν την καλή απολογία στο φοβερό βήμα του Κυρίου κατά τη Δευτέρα Αυτού Παρουσία. Τα ονόματα τους πλέον έχουν περάσει στο πάνθεον των αξίων εργατών του αγρού του Κυρίου οι οποίοι περιμένουν τον της δικαιοσύνης στέφανο από τα χέρια του αγωνοθέτου και αθλοθέτου Θεού.
Συνεχίζεται {10}