Καί στήν ἀκριτική Μητρόπολη Γουμενίσσης ζήσαμε πάλι τή χαρά τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Θεοφανείων, μέ τή θάλψη τῆς κοινῆς πνευματικῆς εὐφροσύνης πού ὑπερβαίνει τή συνήθη παγωνιά τῶν καιρικῶν φαινομένων, μέ τήν θελκτική αἴσθηση τῆς κοινωνούμενης συμμετοχῆς ὅλων, ἕνα διατηρούμενο ἱερό ἔθιμο αἰώνων καί αἰώνων πού παραπέμπει νοερά σ’ αὐτό πού εἴμαστε καί ὑπηρετοῦμε.
Εἴμαστε θεοκτιστοί. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός (Δημιουργός καί Σωτῆρας τοῦ κόσμου ὅλου) μᾶς θεοφανερώθηκε (καί) μέ τή Βάπτισή Του στά ποτάμια ὕδατα τοῦ Ἰορδάνη (ἀγιάζοντας τήν ἀνθρώπινή μας φύση/ὕπαρξη καί τήν κτίση διά τῶν ὑδάτων). Νόημα τῆς δικῆς μας ὕπαρξης εἶναι ὁ Χριστός, νόημα τῆς δικῆς μας ζωῆς θέλουμε τό Χριστό διά τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἑορτῶν της. Καί ἔτσι δίνουμε νόημα στόν ἄλογο κόσμο, στή φύση ὁλάκερη, μέσα ἀπό αὐτήν τή σχέση, στήν ὁποία καταφάσκουμε ἐκκλησιαστικά καί δι’ ὁρωμένων (ὅλη ἡ ἁγιαζόμενη φύση) καί δι’ ἀοράτων (ἄγγελοι συνεορτάζοντες γιά τή συγκατάβαση τῆς θείας χάρης πού ὀμορφαίνει-εὐλογεῖ-ἁγιάζει-ζωογονεῖ-ζωοποιεῖ τά πάντα).
Αὐτό εἶναι ἕνας ὕμνος πνευματικῆς χαρᾶς, ἕνας ὕμνος πνευματικῆς (καί αἰσθητῆς) κοινωνίας τῆς φύσης ὅλης δι’ ἡμῶν μέ τόν ἐπιφανέντα Θεό καί Σωτῆρα. Αὐτό ἀνοίγει τό συνήθη στενόκαρδο ὁρίζοντα τῆς καθημερινότητας, πού γίνεται ὅλο καί πιό στενόχωρος, ὅσο ἀλαζονευόμεθα μέ τόν πολιτισμό τῆς ἀπάνθρωπης παγκοσμιοποιημένης ἐκμετάλλευσης.
***
Σέ κάθε ἐνορία τῆς ἀκριτικῆς μας Μητρόπολης γιορτάστηκαν τά Θεοφάνεια, μιά κυριολεκτούμενη πανέορτη ἑορτή (ὅπως τήν εἴδαμε ἐκ προοιμίου).
Στήν ἱστορική Γουμένισσα, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος, μέ συνενωμένα τά ἐκκλησιάσματα καί τούς ἱ. Λειτουργούς ἀπό τήν Ι.Μ.Παναγίας Γουμενίσσης καί τό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Γουμενίσσης, συνοδεία καί τῶν τοπικῶν δημοτικῶν ἀρχῶν, ἁγίασαν τά ὕδατα καί στήν κεντρική ἱστορική κρήνη τῆς κεντρικῆς πλατείας (μία πανευφρόσυνη ἐκκλησιαστική ἑορτή, γιά τούς πιστούς μικρούς τε καί μεγάλους, παρά τό δριμύ κρύο).
Ἡ συνέχεια δόθηκε στόν Ἀξιό, τό μεγάλο ποτάμι πού διαπερνᾶ ἐγκάρσια τά δύο μέρη τῆς συνοριακῆς μας Μητρόπολης ἀπό τήν Εἰδομένη μέχρι τή Γέφυρα. Ὁ ἀέρας πολύ δυνατός καί κατάψυχρος, δέ στάθηκε ἱκανός νά ἀποτρέψει τήν προσέλευση καί τή συμμετοχή τῶν πιστῶν, σέ ὅλο το μῆκος τῆς γέφυρας, ἀλλά καί στίς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ. Τελέστηκε καί πάλι ἡ τελετή ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων καί τῆς φύσης, μέ τήν ἐπίκληση τῆς εὐλογίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί τή ρίψη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Προεξῆρχε ὁ Ποιμενάρχης μᾶς κ. Δημήτριος ἐπικεφαλῆς μιᾶς φιλεόρτου κληρικολαϊκῆς ἐκπροσώπησης ἀπό Γουμένισσα, Ἀξιούπολη καί Πολύκαστρο, φορεῖς τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν μέ ἐπικεφαλῆς τό Δήμαρχο Παιονίας κ. Χρῆστο Γκουντενούδη καί ἀντιδημάρχους, ὁ Βουλευτής κ. Γεώργιος Γεωργαντᾶς, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ διοικητῆ τῆς 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας καί ἀξιωματικοί. Καί βεβαίως, οἱ ριψοκίνδυνοι πού ἔπεσαν στά παγωμένα νερά τοῦ ποταμοῦ, γιά νά πιάσουν τόν Τίμιο Σταυρό.
***
Ἦταν τό ἐπιστέγασμα τοῦ ἑορτάσιμου Δωδεκαημέρου, πού μᾶς εὗρε γιά ἄλλη μιά χρονιά-περίοδο ὁμόψυχους καί ὁμόζηλους στή λατρευτική ἀγάπηση τοῦ Σωτῆρος, μέ τό πλούσιο λειτουργικό πρόγραμμα τῆς Ἐκκλησίας μας ὅπου γῆς. Καί μέ τίς ἐνταῦθα καθιερωμένες ἐπιπλέον Συνάξεις ὡς προεόρτια κοινωνία δεήσεων καί προετοιμασίας, ἀφ’ ἑσπέρας τῶν Χριστουγέννων στήν Ι.Μ. Παναγίας Γουμενίσσης, τῆς Πρωτοχρονιᾶς (ἐπί τῇ Περιτομῇ τοῦ Κυρίου, καί τῇ ἑορτῇ τοῦ Μ. Βασιλείου) στό Μητροπολιτικό Ναό, καί τῶν Θεοφανείων στόν Ι.Ν. Ἁγίας Τριάδος Πολυκάστρου.
Πλαισίωση χαρούμενη, προσηνής στήν καθημερινότητα, οἱ ὀργανωμένες θαυμάσιες γιορτές τῶν παιδιῶν στό Πολυκάστρο καί τή Γουμένισσα, τό καθιερωμένο κοινό τραπέζι πολλῶν ἐμπεριστάτων οἰκογενειῶν μεθέορτα τῶν Χριστουγέννων στήν Ἀξιούπολη, μαζί μέ τίς ἀνάλογες διοργανώσεις τῶν τοπικῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων ἐπί παρουσίᾳ καί τοῦ Μητροπολίτου μας. Ἡ αἰσιοδοξία τῆς ἐλπίδας, μεταφρασμένη στήν καθημερινή λαλιά τοῦ κόσμου μας, μέ τό πρωτότυπο τῆς ἔκφρασής της στή λειτουργική πανδαισία τόσων εὐλογημένων ἡμερῶν.
ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γουμενίσσης