Ήταν 18 Ιανουαρίου 2016, όταν ο Ερμής λειτούργησε τελευταία φορά ως αγγελιαφόρος. Μετέφερε, όχι στους ομολόγους του μυθικούς θεούς, αλλά σε χιλιάδες των θνητών ανθρώπων το εξής μήνυμα: «Η Εκκλησία έχει έναν τρόπο ζωής και δεν μπορεί ο καθένας να προσθέτει ή ν΄αφαιρεί, όποτε νομίζει. Άλλωστε, ο βασικός κανόνας της Ορθοδοξίας λέει ότι κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαλέξει αυτό που θέλει, αλλά αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτό που κάνει»
Το μήνυμα αυτό μιλούσε για τα μετά θάνατον. Όμως οι αυλοκόλακες ήξεραν πως ήταν έπεα πτερόεντα. Είπαν λοιπόν στον Ερμή να λειτουργήσει με την ιδιότητα του ως ψυχοπομπός, και να οδηγήσει τον Πρόναο στον Άδη. Έμεινε ο φτεροπόδαρος από τότε, μόνο προστάτης των κλεφτών, των τυχερών παιχνιδιών και του εμπορίου.
Μια μέρα μετά τα 77α γενέθλια και δέκα μέρες πριν από την 8η επέτειο από την κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χριστοδούλου, έγινε σιγή ασυρμάτου. Με αριστοτεχνικό τρόπο αφαιρέθηκαν τα φτερά από τα πέδιλα του Ερμή και χωρίς ανακοινώσεις μπήκε ταφόπλακα σε ένα θαυμάσιο έργο. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε λοιπόν που ετάφη ένας ακόμα Χριστοδούλιος άθλος. Ο Πρόναος. Το «Πληροφοριακό δελτίο για τη ζωή της Εκκλησίας της Ελλάδος» όπως υποτιτλιζόταν.
Ήταν έκδοση της Επικοινωνιακής και Μορφωτικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, με σκοπό να μεταδίδει όχι μόνο πληροφορίες από και για την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά επίσης τον παλμό της ζωής και τους προβληματισμούς των Ελλήνων Ορθοδόξων. Μέσα στο στερέωμα του διαδικτύου πήρε την θέση του και δυο φορές την εβδομάδα περιστρεφόταν γύρω από την γή. Σε μήκη και πλάτη, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μετέφερε σε πολλές χιλιάδες παραλήπτες το μήνυμα της Ελλαδικής Εκκλησίας. Πρόλαβε και έκανε 816 αποστολές από τις 18 Νοεμβρίου 2004, μέρα της πρώτης κυκλοφορίας του.
Δεν ήταν το πρώτο, ούτε το τελευταίο των κάστρων που κατεδαφίσθηκαν γιατί είχαν εμπνευστή τον μεγάλο νεκρό. Ολόκληροι πύργοι άλλαξαν όνομα και χρήση, για να αποψιλωθεί το έργο του δημιουργού τους. Θέλησαν να σταματήσει, αν είναι δυνατόν, το μνημόσυνο του πληθωρικότατου ποιμενάρχη. Εκείνου που έμαθαν το όνομα του και οι πέτρες. Μα δεν το κατάφεραν. Παντού το λένε με πόνο και θα το λένε γενιές και γενιές Ελλήνων. Το ξέρουνε καλά, δεν θα πεθάνει ο Χριστόδουλος μας. Απόδειξη οι τόσες καταχωρήσεις στο διαδίκτυο για Εκείνον. Μια περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 28/1 ή στις 21/10 κάθε χρόνο, και ας πέρασαν 9, θα τους δείξει ποιος είναι ο πατέρας και του Πρόναου.
Ο Πρόναος δεν έστειλε το άγγελμα του θανάτου του Αθηνών Χριστοδούλου. Όταν αυτός κοιμήθηκε τον ύπνο των δικαίων, έκλεισε το στόμα και τον πένθησε μήνες πολλούς. Μετά πέταξε ξανά στα πέρατα της γης, όπως θα τον ήθελε εκείνος που τον γέννησε. Και ήρθε η μέρα που χέρι δόλιο, του έκοψε τα φτερά.
Δεν πέθανε όμως ούτε ο Πρόναος. Έγινε αστέρι στον θόλο της αιωνιότητας. Ένα αστέρι σαν τις θείες του Ερμή, της Πλειάδες που στέκονται φωτεινές στον ουρανό, τον οποίο κρατά στις πλάτες του ο πατέρας τους, ο Άτλας. Όμως ο κυνηγός του Πρόναου δεν θα έχει την τύχη του Ωρίωνα, κυνηγού των Πλειάδων, που τον έκανε και εκείνον αστέρι ο Δίας για να σταματήσει το κυνηγητό. Αυτός ο μικρός, θα κάνει καλά με τις Ερινύες, τις χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων. «Άλλωστε, ο βασικός κανόνας της Ορθοδοξίας λέει ότι κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαλέξει αυτό που θέλει, αλλά αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτό που κάνει».
Συνοπτικός